Τις τελευταίες εβδομάδες, έχουμε πολλά τραγούδια που ξεχωρίζουν... Αρκετά καλούς δίσκους που κυκλοφορούν... Μέσα στους καλύτερους της χρονιάς...
Μήπως είμαι προκατελλειμμενος...? Μήπως φταίει το ότι είμαι χαρούμενος, που κυκλοφόρησε νέο album, μετά από 4 χρόνια το αγαπημένο μου συγκρότημα...? Τι περιμένετε να σας πω... Για άλλη μια φορά, οι Radiohead θα βρίσκονται στη Λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς... Με μια επαναστατική και ανατρεπτική προώθηση του album, όπως σας είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα, οι Radiohead κυκλοφόρησαν ίσως τον καλύτερο δίσκο τους μετά το “OK Computer”…
Σαφώς ανώτερος των 2 τελευταίων και ίσως στο επίπεδο του “Kid A” και λίγο πιο ψηλά.... Λίγες δυνατές κιθαριστικές στιγμές... Οι πειραματισμοί συνεχίζονται... Τα beat κυριαρχούν σε κάποια κομμάτια, αλλά αν θα θέλαμε να δώσουμε ένα κύριο χαρακτηριστικό στο δίσκο, αυτό θα ήταν η μελωδία... Πολύ μελωδικοί, μελαγχολικοί και χαρούμενοι παράλληλα... Δε θα ακούσετε κομμάτια να γίνονται singles και να κάνουν τρελή επιτυχία... Ο δίσκος είναι μια ομάδα... Έχει ένα πολύ δυνατό – μεστό σύνολο κι όχι μονάδες, που διακρίνονται… Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα : “15 Step”, “Nude”, “Weird Fishes/Arpeggi”, “All I need”, “House of Cards”, “Videotape”…
Άλλη μια πολύ καλή επιστροφή, μετά από 5 χρόνια παρακαλώ κι αφού τους είχαμε ξεγράψει δισκογραφικά, ήταν το “Don’t forget to remember” των Puressence… Δεν αλλάζουν ύφος, παραμένουν κιθαριστικοί και μελωδικοί συνάμα...Πραγματικά, ο δίσκος είναι πολύ καλός και έχει τουλάχιστον 4 τραγούδια, που θα γίνουν πολύ καλά singles: “Don’t know any better”, “Palisades”, “Don’t forget to remember” και “Sold Unseen”…
Μήπως είμαι προκατελλειμμενος...? Μήπως φταίει το ότι είμαι χαρούμενος, που κυκλοφόρησε νέο album, μετά από 4 χρόνια το αγαπημένο μου συγκρότημα...? Τι περιμένετε να σας πω... Για άλλη μια φορά, οι Radiohead θα βρίσκονται στη Λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς... Με μια επαναστατική και ανατρεπτική προώθηση του album, όπως σας είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα, οι Radiohead κυκλοφόρησαν ίσως τον καλύτερο δίσκο τους μετά το “OK Computer”…
Σαφώς ανώτερος των 2 τελευταίων και ίσως στο επίπεδο του “Kid A” και λίγο πιο ψηλά.... Λίγες δυνατές κιθαριστικές στιγμές... Οι πειραματισμοί συνεχίζονται... Τα beat κυριαρχούν σε κάποια κομμάτια, αλλά αν θα θέλαμε να δώσουμε ένα κύριο χαρακτηριστικό στο δίσκο, αυτό θα ήταν η μελωδία... Πολύ μελωδικοί, μελαγχολικοί και χαρούμενοι παράλληλα... Δε θα ακούσετε κομμάτια να γίνονται singles και να κάνουν τρελή επιτυχία... Ο δίσκος είναι μια ομάδα... Έχει ένα πολύ δυνατό – μεστό σύνολο κι όχι μονάδες, που διακρίνονται… Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα : “15 Step”, “Nude”, “Weird Fishes/Arpeggi”, “All I need”, “House of Cards”, “Videotape”…
Άλλη μια πολύ καλή επιστροφή, μετά από 5 χρόνια παρακαλώ κι αφού τους είχαμε ξεγράψει δισκογραφικά, ήταν το “Don’t forget to remember” των Puressence… Δεν αλλάζουν ύφος, παραμένουν κιθαριστικοί και μελωδικοί συνάμα...Πραγματικά, ο δίσκος είναι πολύ καλός και έχει τουλάχιστον 4 τραγούδια, που θα γίνουν πολύ καλά singles: “Don’t know any better”, “Palisades”, “Don’t forget to remember” και “Sold Unseen”…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου