Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008

Moby – Last Night: Επιστροφή στα 90s

Ξεκίνησε με τον ομώνυμο του δίσκο το 1990... Τη μεγάλη επιτυχία γνώρισε με τον 3ο του δίσκο “Everything is wrong”, που για πολλούς ήταν ο καλύτερος του 1995… Ιδιαίτερα ηλεκτρονικός και χορευτικός ο Moby, μέχρι που ανακαλύπτει στις μετέπειτα συναυλίες του ότι αρκετοί από το κοινό του έχουν pop/rock βάσεις και πειραματίζεται με αντίστοιχους ήχους κι όχι μόνο στα επόμενα 4 albums (“Animal Rights” – 1996, “Play” – 1999, “18” – 2002, “Hotel” – 2005), στα οποία βέβαια γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία… Για εμάς, το “Everything is wrong” και το “Play” είναι οι κορυφαίοι δίσκοι του…

Γνωστός για τις οικολογικές του ανησυχίες, ο Moby κάνει σίγουρα εντυπωσιακά, δυναμικά και συνάμα χορευτικά live και για καλή μας τύχη τον έχουμε απολαύσει στην Ελλάδα αρκετά Καλοκαίρια…

Ο κύριος : Moby
Το ύφος μουσικής : electronica
Ο δίσκος : Last Night (31/03/2008)
Τα singles : “Alice” , “Disco Lies”
Ξεχωρίζουν : “I love to move in here”, “I’m in love”, “Everyday it’s 1989”, “257.zero”

Σήμερα, κυκλοφορεί ο 8ος δίσκος του, τον οποίο βέβαια περιμέναμε αρκετά, ιδίως μετά την κυκλοφορία των 2 πάρα πολύ καλών singles του (“Alice”, “Disco Lies”). Το “Last Night” είναι ίσως μια επιστροφή στα 90s με χαρακτηριστική την αίσθηση του “Everything is Wrong”, που αφήνουν τα “Everyday it’s 1989”, “I’m in love” και “I love to move in here”… Τα κομμάτια είναι ως επί το πλείστον χαρούμενα, εκτός από τις μελαγχολική ambient γεύση, που αφήνουν τα 3 τελευταία από τα 14 του album… Ο δίσκος δε με κέρδισε με το πρώτο άκουσμα, αλλά τώρα μπορώ να πω ότι είναι μια από τις αρκετά καλές κυκλοφορίες του 2008 και 5 τουλάχιστον τραγούδια του θα τα ακούμε σε clubs & bars…

Το “Rolling Stone” και οι “Times” βαθμολογούν το “Last Night” με 4/5 και γράφουν αρκετά καλά λόγια για τη νέα δουλειά του Moby… Όσο κι αν η μουσική του είναι φρέσκια, ο Moby είναι αισίως 18 χρόνια στη μουσική… Δεν είναι λίγα…
Κριτικές του album : Rolling Stone, The Times, Music OMH

Ράδιο αγάπη μου

Μετά από ένα μικρό ψάξιμο, κατέληξα στα 10 πιο γνωστά τραγούδια που περιλαμβάνουν στον τίτλο τους τη λέξη radio:

Do you remember rock ’n’ roll radio – RAMONES
Video killed the radio star – BUGGLES
Radio free Europe – R.E.M.
Radio – TEENAGE FANCLUB
Radio Ga Ga – QUEEN
On the radio – DONNA SUMMER
Radio nowhere – BRUCE SPRINGSTEEN
Guerilla radio – RAGE AGAINST THE MACHINE
Radio – ROBBIE WILLIAMS
Ράδιο αγάπη μου - ΠΩΛΙΝΑ

Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

Η “εικόνα” της μουσικής – design for the music industry


case study No. 4


Jamie Reid
Όταν το
punk απέκτησε εικόνα
Ήταν ακόμα 1968 όταν ο Jamie Reid συνάντησε τον Malcom ΜcLaren στο Croydon Art College. Αποβλήθηκαν από εκεί μετά από μια σειρά πολιτικών συγκεντρώσεων και διαμαρτυριών που οργάνωσαν. Αυτό οδήγησε τον Reid να δουλέψει για την underground εταιρεία Suburban Press η οποία εξέδιδε υλικό αναρχικού και αντιεξουσιαστικού περιεχομένου. Στη διάρκεια της συνεργασίας του με τη Suburban Press, του περιεχομένου των εντύπων και των εκδόσεων αλλά και εξαιτίας των περιορισμένων μέσων ο Reid έμαθε να αποτυπώνει το μήνυμα με τρόπο άμεσο και λιτό ακόμα και με ανορθόδοξα μέσα.

Δέκα χρόνια αργότερα, θα σχεδιάσει για τους Sex Pistols το εξώφυλλο του Never mind the Bollocks και στη συνέχεια το God save the Queen. Tα δυο αυτά εξώφυλλα όχι μόνο θα δώσουν το στίγμα των Sex Pistols αλλά θα αποτελέσουν το παράδειγμα προς μίμηση πολλών συγκροτημάτων του punk. Πλήθος fanzine, επίσης, ανά τον κόσμο θα υιοθετήσουν τις σχεδιαστικές λύσεις του “cut and paste” και του “DIY” (do it yourself) που χρησιμοποίησε
ο
Jamie Reid.

Σήμερα, ο Jamie Reid σχεδιάζει για μπάντες όπως οι Zion Train και οι Afrocelt Sound System
αλλά και για ομάδες του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης, αντιπολεμικές εκδηλώσεις κ.α.
Για τους περισσότερους όμως, θα μείνει στην ιστορία για τη σχέση του με τους
Sex Pistols και το punk.

Σχετική βιβλιογραφία:
Up They Rise: Incomplete Works of Jamie Reid
Jamie Reid, John Savage

Faber and Faber

Internet:
http://www.jamiereid.uk.net/home.html

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Η γλυκιά θάλασσα των Bajofondo στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης

Τα νέα για όσους από εμάς τους έχουμε αδυναμία αλλά χάσαμε την εμφάνιση – πάρτυ που έκαναν τον περασμένο Οκτώβριο ήρθαν και μας έδωσαν μεγάλη χαρά: η απονομή Χρυσού Δίσκου από τη Universal για το Mar Dulce τους θα μας δωσει μια δεύτερη ευκαιρία να τους απολαύσουμε την Τρίτη 8 Απριλίου στο FUZZ. Έτσι, αφού κατέλαβαν τα cd players, τα pc μας και οποιοδήποτε άλλο μέσο διαθέταμε για ολόκληρο το χειμώνα, θα σημαδέψουν τώρα και την άνοιξη. Άλλωστε, το φως αυτής της εποχής ταιριάζει περισσότερο στη μουσική τους.

Το όνομα των Bajofondo σημαίνει underground, αλλά η μουσική τους δεν έχει όνομα. Τους κατατάσσουμε στο ρεύμα του Tango Nuevo, αλλά οι ίδιοι θεωρούν – και με βρίσκουν σύμφωνη – ότι ο ήχος τους δε χωράει στην ταμπέλα του electronica tango. Είναι, όπως οι ίδιοι τον περιγράφουν, η μουσική του Rio De La Plata, εκφράζει το σύγχρονο ήχο των περιοχών του Buenos Aires και του Montevideo, ως εκ τούτου εμπεριέχει τόσο την tango, murga, milonga και candombe παράδοση, όσο και το rock, hip-hop και electronica παρελθόν, παρόν και μέλλον της Αργεντινής και της Ουρουγουάης. Κι αν όλα αυτά για εμάς τους κοινούς θνητούς είναι ακατανόητες ορολογίες, όλα φαίνονται πιο ξεκάθαρα με τις πρώτες νότες τους...

Η σύλληψη αυτής της μπάντας ανήκει στον Αργεντίνο Gustavo Santaolalla, πρωτοπόρο της εναλλακτικής λατινοαμερικάνικης μουσικής και γνωστό στο ευρύ κοινό διεθνώς από τη μουσική επένδυση ταινιών όπως Amores Perros, 21 grams, Motorcycle Diaries, Brokeback Mountain και Babel, εκ των οποίων για τις δύο τελευταίες έχει βραβευτεί με Όσκαρ. Η ιδέα του Santaolalla πήρε σάρκα και οστά με την πολύτιμη συνεργασία του Ουρουγουανού Juan Campodonico, ο οποίος έχει ασχοληθεί με μια ιδιαίτερη μίξη hip-hop και rock στοιχείων και έχει προσφέρει πολλά στη σύγχρονη τοπική σκηνή. Εκτός από τους δύο ‘γονείς’ της, η μπάντα σήμερα περιλαμβάνει άλλα έξι σταθερά μέλη. Ο Γαλλο-Μεξικανός Luciano Supervielle με το hip-hop υπόβαθρό του, ερμηνεύει τους παραδοσιακούς ήχους του Rio De La Plata με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ο Αργεντίνος βιολιστής Javier Casalla αναδεικνύει τις jazz πτυχές των κλασικών αυτών ήχων. Ο Αργεντίνος μπαντονεονίστας Martin Ferres προσθέτει τη δική του πειραματική χροιά στις tango επιρροές του. Ο Μεξικανός Gabriel Casacuberta με το μπάσο του και ο Αργεντίνος Adrian Sosa στα ντραμς ποσφέρουν έντονα ηλεκτρονικά στοιχεία. Τέλος, η Ουρουγουανή Veronica Loza μετατρέπει όλο αυτό το μαγικό μίγμα σε ψηφιακή εικόνα, ενώ στο Mar Dulce έγραψε και ερμήνευσε το κομμάτι Tuve Sol.

Η πεμπτουσία των Bajofondo βρίσκεται στη δυναμικότητα και την εξέλιξη, τόσο της προσωπικής πορείας κάθε μέλους, όσο και της μπάντας ως σύνολο. Από τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς του ομώνυμου ντεμπούτου τους ως Bajofondo Tango Club το 2002, ως τη μεστή, δεμένη ομάδα του Mar Dulce, πολλά έχουν αλλάξει. Τώρα πια, η εκτέλεση των κομματιών στις εμφανίσεις τους είναι ζωντανή και χρησιμοποιούν ελάχιστα στοιχεία από προγράμματα και samples, σε αντίθεση με το παρελθόν. Παράλληλα, η περαιτέρω ενσωμάτωση παραδοσιακών Λατινοαμερικάνικων στοιχείων στη μουσική τους, τους ώθησε να αποβάλουν από το παλιό τους όνομα τον προσδιορισμό Tango Club.

Το Mar Dulce ηχογραφήθηκε σε πραγματικό χρόνο, με όλα τα μέλη να παίζουν ζωντανά, μαζί στο στούντιο και η ηχογράφηση έγινε στο Μπουένος Άιρες, το Μοντεβιδέο, το Λος Άντζελες, τη Νέα Υόρκη, το Τόκυο και τη Μαδρίτη. Συμμετέχουν ηχηρά ονόματα από πολλούς χώρους, όπως οι Elvis Costello, Mala Rodriguez, Nelly Furtado, Ryota Kumatsu και πολλοί Ουρουγουανοί καλλιτέχνες. Το αποτέλεσμα, ο Santaolalla το ονομάζει cosmic tango, αλλά το όνομα δεν έχει καμία σημασία. Ο ρυθμός των Bajofondo μεταδίδει τη χαρά και τον αισθησιασμό και εκμηδενίζει γεωγραφικά σύνορα και αποστάσεις, αλλά στέκεται στον αντίποδα της υπό παγκοσμιοποίηση εποχής μας, διατηρώντας και αντανακλώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πολύχρωμων ψηφίδων του.

Για να γνωρίσετε καλύτερα τους Bajofondo πριν την επίσκεψή τους στο FUZZ, επισκεφθείτε τη σελίδα τους στο MySpace:
http://www.myspace.com/bajofondomardulce

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

gbal mix grill – Εβδομάδα 19 – 25/03/2008


1. PortisheadSilence ( * * * * * ) – Αμφιταλαντεύτηκα πολύ για το ποιο από τα 3 κομμάτια, που είναι στις 3 πρώτες θέσεις, θα είναι στην κορυφή της Λίστας μας… Το “Silence” όπως και όλος ο δίσκος των Portishead είναι απίστευτα καλός…
2. The Raconteurs – Many Shades of Black ( * * * * * ) – Όπως έχω γράψει στην κριτική μου, ο δίσκος είναι για μένα ένας από τους καλύτερους δίσκους, που έχω ακούσει φέτος… Το “Many Shades of Black” δεν είναι ακόμη single και επέλεξα αυτό, αντί του single, όχι γιατί δεν είναι καλό το “Salute your Solution”… Ίσα, ίσα είναι και τα 2 πολύ καλά…
3.
Moby – I love to move in here ( * * * * , * ) – Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο άκουσμα του “Last Night” μου πρόσφερε μια αδιαφορία… Επειδή σε κάθε δίσκο δίνω αρκετές ευκαιρίες, στις επόμενες ακροάσεις ο δίσκος αρχίζει να με κερδίζει… Πολύ διαφορετικός από τους 2 τελευταίους, πιο χορευτικός, πιο ηλεκτρονικός και με αρκετά ενδιαφέρουσες συνεργασίες… Το κομμάτι είναι το 2ο του δίσκου, αρκετά χαρούμενο με super ρυθμό…
4. James – Whiteboy ( * * * * , * ) – Ο δίσκος: “Hey Ma” - Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 07/04/2008... Κάποια από τα νέα τραγούδια τους τα είχαμε ακούσει στην περσινή τους συναυλία στο Ο.Α.Κ.Α., όπως για παράδειγμα το πάρα πολύ καλό “Not so strong”… Ακούστε το
εδώ από τη συγκεκριμένη συναυλία τους.
5
. Madonna feat. Justin Timberlake4 minutes ( * * * * , * ) – “Hard Candy” λέγεται η νέα δουλειά της μεγάλης ντίβας της μουσικής και θα κυκλοφορήσει στα τέλη του Απρίλη… Νωρίτερα, στις 17 Μαρτίου κυκλοφόρησε το εν λόγω 1ο single του δίσκου, το οποίο βέβαια είναι φτιαγμένο για να γίνει επιτυχία…
6. Tindersticks – Yesterday Tomorrows ( * * * * * ) – Ο δίσκος δυστυχώς δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες μου, όσο κι αν πάντα είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούς νέα τραγούδια από αυτούς…
7. Nick Cave & the Bad Seeds – Jesus of the Moon ( * * * * , * ) – Ο ρομαντισμός και η φοβερή ερμηνεία του Nick Cave… Με αναφορές στα 70s και την Νέο Υορκέζικη σκηνή, το “Dig Lazarus Dig” είναι για εμάς – όπως έχω ξαναγράψει – ένας από τους καλύτερους΄rock δίσκους της χρονιάς, μέχρι αυτή τη στιγμή βέβαια…
8.
REM – Hollow Man ( * * * * , * ) – 11 τραγούδια τα οποία θα μπορούσαν να είχαν κυκλοφορήσει πριν 15 χρόνια… Δεν έχει διαφορά το ύφος του δίσκου με όσα μας έχουν συνηθίσει οι R.E.M. Ίσως για αυτό να μου αρέσει ο δίσκος…
9.
Guillemots Get Over it ( * * * * ) – Το 2ο album τους “Red” κυκλοφόρησε την περασμένη Δευτέρα με 1ο single το συγκεκριμένο τραγούδι… Το album έχει πάρει καλές κριτικές από αρκετά περιοδικά κι εφημερίδες, εκτός από το NME και τον Guardian…
10.
Panic at the DiscoNine in the afternoon ( * * * * , * ) – Οι κριτικές που έχει πάρει το “Pretty.Odd” είναι σχετικά καλές… Πιο συγκεκριμένα: NME (7/10), Planet Sound (8/10), Rolling Stone (3,5/5), Spin (4/5)…
11. Portishead – Plastic ( * * * * , * ) – 200 απίστευτα τυχεροί άνθρωποι της μουσικής βρλεθηκαν στο Βερολίνο – σύμφωνα με το Δ. Κανελλόπουλο (other side – avopolis) – σε ένα studio για να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του “Third” από τους Portishead… Τι τυχεροί..?…
12
. MadrugadaHoney Bee ( * * * * , * ) – Μετα το χαμο του κιθαριστα τους, οι Madrugada εχοντας τα κιθαριστικα κομματια ετοιμα από το μακαριτη Robert Boras, προχωρησαν στην ολοκληρωση του ομωνυμου δισκου τους στις αρχες του 2008... Οσο για το δισκο, πολλοι από εμας λατρευουν το συγκροτημα… Ετσι, μην περιμενετε να ακουσετε ασχημα λογια για το “Madrugada”, που ακουμε σημερα αρκετες φορες…
13.
The CharlatansA day for letting go ( * * * * ) – Αρκετά καλός ο 10ος δίσκος του μεγάλου rock Βρετανικού συγκροτήματος… Κλασσική Βρετανική pop/rock με καλή δομή και αρκετά τραγούδια, που δεν εντυπωσιάζουν, αλλά δημιουργούν ένα αρκετά καλό σύνολο…
14.
REM – Man-Sized Wreath ( * * * * ) – Δυναμικό και στο ρεφρέν μελωδικό το “Man-Sized Wreath”…Οι κριτικές για το album από τα περιοδικά “Mojo”, “Rolling Stone”, “Q” & “Spin” είναι ήδη πολύ καλές… Το συγκρότημα έχει περάσει σε δικό του site 11 videos για να προωθήσει το νέο του album…
15
. Erykah BaduSoldier ( * * * * , * ) – Έντεκα χρονια η 37-χρονη Erykah Badu κυκλοφορησε την περασμένη εβδομαδα τον 3ο της δισκο “New Amerykah Part One (4th World War) “... Μεσα στη χρονια θα κυκλοφορησει και το 2ο μερος “New Amerykah Part Two (Return of the Ankh) “…
16
. ElbowBones of you ( * * * * ) – Έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές από πολλά περιοδικά… Δεν είναι άσχημο το “The Seldom Seen Kid”, όσο κι αν ακόμη δεν μπορώ να έχω σαφή άποψη…
17
. Mystery JetsYoung Love ( * * * * ) – Το 3ο album του Βρετανικού συγκροτήματος λέγεται “Twenty One” και κυκλοφόρησε στις 24 του μήνα… Το “Young Love” είναι το 1ο single του…
18
. The BreedersBang On ( * * * , * ) – Δεν μπορώ να πω ότι μου είπε κάτι ο νέος δίσκος τους – με λίγα ακούσματα όμως - όσο κι αν μου αρέσουν πολύ οι Breeders… Ο δίσκος: “Mountain Battles” – Κυκλοφορεί στις 7 Απριλίου μαζί με τους James… Το “Bang On” έχει καλό ρυθμό και θυμίζει το παρελθόν τους, χωρίς όμως να με εντυπωσιάσει…
19
. The KillsU.R.A. Fever ( * * * * ) – Ο νέος τους δίσκος “Midnight Boom” κυκλοφόρησε στις 10 του μήνα και μαζί με αυτόν δημιουργήθηκε ένα site αφιερωμένο σε αυτόν, το οποίο περιέχει samples από τα κομμάτια …
20.
The KooksSee the sun ( * * * * ) – Ο 2ος δίσκος των Βρετανών “The Kooks” λέγεται “Konk” και κυκλοφορεί στις 14 Απριλίου …


Δείτε όλα τα videos της Λίστας εδώ.

Μπορείτε να κατεβάσετε τις περισσότερες από τις επιλογές του “gbal mix grill”. Περαιτέρω πληροφορίες στα σχόλια…

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Το video για το 1ο single των Raconteurs

Οι Raconteurs κυκλοφόρησαν μέσω της ιστοσελίδας τους το video για το 1ο single του δίσκου τους "Consolers of the Lonely" με τίτλο "Salute your Solution", το οποίο μπορείτε να δείτε και ακούσετε παρακάτω:









Nick Cave & the Bad Seeds – Dig Lazarus Dig: Το καλύτερο τους...?

Ακομη, κι αν εχουν περασει πολλα χρονια, δεν εχω ξεχασει την ερμηνεια του Cave στο Rockwave της Φρεαττυδας το 1998… Ιδιαιτερα θεατρικος, μελωδικος και συναμα ποιητικος ο Nick Cave και οι Bad Seeds βεβαια super… Είναι κάποιοι καλλιτέχνες όπως ο Cave, οι Tindersticks, οι Walkabouts κ.α. που λατρεύονται από το Ελληνικό κοινό…Οι συναυλίες τους είναι αμέτρητες στην Ελλάδα κι εκεί που δεν κάνουν επιτυχία σε άλλες χώρες, σε εμάς γίνεται ακριβώς το αντίθετο… Πολύχρονος ο έρωτας μας με το Nick Cave και τους Bad Seeds και με προσμονή περιμένουμε άλλο ένα live τους το ερχόμενο καλοκαίρι στη Μονή Λαζαριστών στις 6 Ιουνίου και στο Λυκαβηττό στις 7

Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε ο νέος τους δίσκος “Dig Lazarus Dig”, ο οποίος έφτασε στο Νο 4 του UK Chart και είναι η πρώτη φορά που φτάνουν τόσο ψηλά…

Οι κυριοι : Nick Cave & the Bad Seeds
Το ύφος μουσικής :
rock
Ο δίσκος : Dig Lazarus Dig (03/03/2008)
Τα singles :
“Dig Lazarus Dig” , “More news from nowhere”
Ξεχωρίζουν :“Moonland”, “Jesus of the Moon”, “Today’s Lesson”. “Midnight Man”

Με αναφορές στα 70s και την Νέο Υορκέζικη σκηνή, το “Dig Lazarus Dig” είναι για εμάς – όπως έχω ξαναγράψει – ένας από τους καλύτερους rock δίσκους της χρονιάς, μέχρι αυτή τη στιγμή βέβαια…

Το ομώνυμο single είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια, που έχώ ακούσει φέτος… Χορευτικό με πολύ καλό ρυθμό και αρκετά καλό solo… Μετά από αυτή την εντυπωσιακή αρχή, ο δίσκος δεν υπολείπεται του single. Το «σημερινό μάθημα» τους έχει πιο γρήγορο ρυθμό, πολύ καλό ρεφρέν και βάζει υποψηφιότητα για να γίνει ένα από τα επόμενα singles του album… Το “Moonland” κατεβάζει ταχύτητα και δίνει το δυνατότητα στον Cave να φορέσει τη μάσκα του και να γίνει πρωταγωνιστής στο δικό του θεατρικό έργο… Και σε αυτό και στο “Night of the Lotus Eaters”, οι αναφορές τους στους Doors είναι εμφανείς… Το “We call upon the author” συνεχίζει ότι άφησε το “Today’s lesson”, επιδεικνύοντας τους πειραματισμούς του συγκροτήματος, ενώ το “Hold on to yourself”, το super “Jesus of the Moon” και το 2ο single “More new from nowhere” παρουσιάζουν το ρομαντισμό και τη φοβερή ερμηνεία του Nick Cave…

Τα περιοδικά και οι εφημερίδες γράφουν διθυραμβικά σχόλια ως επί το πλείστον και δεν έχουν άδικο… Ίσως είναι ο καλύτερος δίσκος τους… Σίγουρα όμως είναι ένας από τους καλύτερους του συγκροτήματος, μια από τις αγορές μου για το 2008 και μέσα στη Λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς…


Κριτική του album: Guardian, The Observer, NME, The Independent, The Times

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Ένας "Prince" για τα 100 χρόνια

Σύμφωνα με όσα είπε ο Γιάννης Πετρίδης στην εκπομπή του, ο Παναθηναϊκός θα γιορτάσει τα 100 του χρόνια φέρνοντας για συναυλία τον Prince.

Οι Red Hot Chilly Peppers λέγεται ότι ζήτησαν αρκετά χρήματα και για αυτό απορρίφθηκαν. Όλα αυτά βέβαια είναι ανεπίσημα, αλλά η παραπάνω πηγή είναι εδώ και 35 χρόνια μια από τις πιο αξιόπιστες.

Ο Prince δεν είναι βέβαια κανένας τυχαίος καλλιτέχνης με 24 albums στο ενεργητικό του από το 1978 (μέσα σε αυτά και το επιδραστικό "Purple Rain" - 1984) και δεκάδες singles και Συλλογές. Πρόκειται για μια από τις προσωπικότητες της μουσικής. Η συναυλία λοιπόν - αν γίνει - είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όσο κι αν θα προτιμούσα να δω τους Peppers, ακόμη κι αν είναι "Red"...

Ας γιορτάσουμε λοιπόν εμείς οι Παναθηναϊκοί τα 100 μας χρόνια, γιατί από "καλές πορείες" έχουμε χορτάσει όλα αυτά τα χρόνια...

Λένα Πλάτωνος - Ημερολόγια


Σημείωση: Γράφω αυτό το review, προσπαθώντας να είμαι μετρημένος και προσγειωμενος, γιατί αν περιέγραφα τα συναισθήματα που με κυρίευσαν στο άκουσμα του cd, το παρακάτω κείμενο μπορεί να γινόταν γραφικό...

...you are my last hope
(οδός Πανός, 2008)

14 κομμάτια-ποιήματα συνθέτουν το παζλ της ζωής της Λένας Πλάτωνος, περιγράφοντας γλαφυρά τα δύσκολα χρόνια που η συνθέτρια είχε περάσει εκκουσίως στην απομόνωση.
Ο χαμός ενός αγαπημένου προσώπου ("...Δυστυχώς φορούσε γάντια, με ρυτίδες βαθιές, όταν με άφησε" / Στη Πλατεία Καπνικαρέα), το γύρισμα της πλάτης από συγγενείς ("...αν ήξερα πως είσαι εσύ δε θα έβγαζα τη μάσκα, μου λένε στο τηλεφώνημα το υπεραστικό" / Ντορούτσκα), η μετακόμιση από τη Λ.Αλεξάνδρας πίσω στο Χολαργό (Μετακόμιση), είναι χαρακτηριστικά δείγματα αυτής της πορείας των 8 χρόνων από την τελευταία δισκογραφική παρουσία της δημιουργού-μύθου. Άλλοτε αισιόδοξη (Πρωτομαγιά), άλλοτε μελαγχολική (Σ'αγάπησα), αλλά και γεμάτη σαρκαστικό χιούμορ (Σαμσάρα), περιγράφει με το γνωστό-ΛενοΠλατωνικό τρόπο τα σημεία των καιρών (Μαριέτα).

Για το συνειδητοποιημένο ακροατή που έχει παρακολουθήσει τη μέχρι τώρα πορεία της Λένας Πλάτωνος, ο δίσκος αυτός αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. και μόνο που ακους τη φωνή της μετά από τόσα χρόνια ανατριχιάζεις. Αποτελεί επίσης μια ευκαιρία για κάποιον που δε ξέρει τη Λένα, να μπει εύκολα στο δαιδαλώδη κόσμο της και να ανακαλύψει σιγά σιγά τους λόγους που ο Χατζηδάκις είχε πει "ο επόμενος Χατζηδάκις είναι γυναίκα, και τη λένε Λένα Πλάτωνος".
Ένας κολλητός, όταν άκουσε το cd, μου είπε "Ρε φίλε, όλα ωραία και καλά, αλλά ακούγεται πολύ old-school, πολύ 90's".

"Άκουσε", του εξήγησα, "όταν η Λένα Πλάτωνος μιλούσε με λέξεις όπως ατμόσφαιρες, sequencer, basslines, cut-off frequencies και τέτοια, οι άλλοι άφηναν μαλλί και προσπαθούσαν να το παίξουν (ανεπιτυχώς τις περισσότερες φορές) αναρχο-ροκ. Η Λένα Πλάτωνος ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ πλεον να κάνει πειραματισμούς στον ήχο. Με τα εργαλεία που υπάρχουν σήμερα, ο κάθε φέρελπις home-producer μπορεί να κάνει "πρωτοποριακούς πειραματισμούς" με 10 λεπτά απασχόληση, και μετά να αλληλογλύφονται με τους φίλους του στο myspace (Γουαου!, τελειο το νέο track!, εχω παθει πλακα!, nice tune!). Και όπως μου έλεγε προχθές ο Τάσος, οι ambient-δήθεν-πειραματισμοί είναι πλέον το άλλοθι του ατάλαντου."


Ραντεβού (animation: Ζήνα Παπαδοπούλου, Πέτρος Παπαδόπουλος)

Μας λείπουν οι πραγματικές ραδιοφωνικές εκπομπές

Δυστυχώς οι περισσότερες συχνότητες στα FM τα τελευταία χρόνια έχουν αγοραστεί από 5-6 μεγαλοεπιχειρηματίες – μεγαλοεκδότες και το μουσικό πρόγραμμα σχεδόν όλων των μουσικών σταθμών καλύπτεται από playlists. Οι παραγωγοί – εκφωνητές δεν έχουν καμία άποψη ούτε κάνουν κανένα σχόλιο για τη μουσική που ακούγεται στις εκπομπές τους, που άλλωστε δεν έχουν επιλέξει αυτοί. Μιλούν μόνο για τον ή τους χορηγούς τους.

Βέβαια για να είμαστε εντελώς ειλικρινείς δεν έχουμε και απόλυτη ανάγκη πλέον το ραδιόφωνο, τουλάχιστον με την έννοια που το είχαμε παλαιότερα ως μέσο ενημέρωσης για τη μουσική. Με το internet μπορούμε να έχουμε στον υπολογιστή μας όλες τις νέες κυκλοφορίες (τις περισσότερες φορές πριν καν κυκλοφορήσουν επίσημα) και όποιες παλαιότερες θέλουμε μέσα σε λίγα λεπτά και έτσι μπορούμε να σχηματίσουμε την προσωπική μας άποψη για αυτές. Μας λείπουν βέβαια οι ραδιοφωνικές εκπομπές ανθρώπων που έχουν διαμορφώσει τα μουσικά μας γούστα, τα σχόλιά τους, τα αφιερώματά τους, οι φωνές τους.

Φωτεινή εξαιρέση στο ραδιόφωνο αποτελεί η σταθερή αξία του Γιάννη Πετρίδη στη ΝΕΤ καθημερινά 4-5 και οι εκπομπές της ROCK ζώνης από το ΚΑΝΑΛΙ 1 90,4 τα Σαββατοκύριακα 7-10 (Ξανθάκος, Πάλλας, Αντωνόπουλος, Πατριάρχης). Πολύ ευχάριστη έπληξη αποτελούν και οι εκπομπές ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 των: Χρήστου Δασκαλόπουλου (που επέστρεψε στα FM μετά από αρκετά χρόνια τα Σαββατκύριακα 5.30-7.00 με την Ηρώ Κουμεντάκου), του Νίκου Πετρουλάκη το Σάββατο 7.00-8.30, του Θανάση Μήνα την Παρασκευή 8-10 και το Σάββατο 8.30-10.00 και τέλος την Παρασκευή 12.00 τα μεσάνυχτα του Κων/νου Τσάβαλου και της παρέας από το Sonic – Avopolis.

Δεν μπορώ να αγνοήσω και δύο σταθμούς με μουσικό ύφος που διαφέρει στα FM: ΚΟΣΜΟΣ 93,6 και ΕΝ ΛΕΥΚΩ 87,7. Για τις υπόλοιπες ραδιοφωνικές συχνότητες πραγματικά δεν έχω τίποτα να πώ...


Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Η “εικόνα” της μουσικής – design for the music industry

Από τη δεκαετία του ’50 και μετά, οι εταιρείες δίσκων συνειδητοποίησαν το γεγονός ότι ένας χάρτινος φάκελος δεν είναι αρκετός. Η πληθώρα των ηχογραφήσεων, ο ανταγωνισμός και η ανάγκη για διαφοροποίηση οδήγησε τις εταιρείες στο να δώσουν μεγαλύτερο βάρος στη συσκευασία των δίσκων και να πάνε ακόμα πιο πέρα. Να γίνει δηλαδή η συσκευασία φορέας της “εικόνας του συγκροτήματος”, να αποκτήσει εικόνα η μουσική.

Τα πρώτα βήματα ήταν δειλά και αφομοίωναν την αισθητική της εποχής χωρίς περαιτέρω αναζητήσεις, γρήγορα όμως, δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για τολμηρές σχεδιαστικές λύσεις, εναρμονισμένες στα ρεύματα και μουσικά κινήματα κάθε εποχής.

Στο συγκεκριμένο πόνημα δε θα φτιάξουμε κάποιο χρονολόγιο ή ανθολόγιο με τα καλύτερα εξώφυλλα όλων των εποχών, γιατί αφενός θα ήταν υποκειμενικό από την άλλη πάλι καθένας μας έχει συνδυάσει τις μουσικές του με τις προσωπικές του οπτικές εμπειρίες.

Μπορούμε, όμως, να παραθέσουμε ορισμένα κομβικά σημεία που επηρέασαν τη γενικότερη αισθητική και χαρακτήρισαν μουσικά ρεύματα και κινήματα.

Και πάλι η προσέγγιση θα είναι υποκειμενική, η δημοκρατική δομή του μέσου όμως επιτρέπει σε ’σας τα σχόλια, τις παρατηρήσεις και τις προσθήκες.

Let΄s Rock ΄Ν΄ Roll λοιπόν.


case study No. 1

Reid Miles
Τα εξώφυλλα της Blue Note
Records
Γνωστή μέχρι τότε, για τις jazz ηχογραφήσεις για ευρύ κοινό, η Blue Note κάνει μια προσπάθειά στα τέλη της δεκαετίας του 1950 να καλύψει το πρωτοποριακό κίνημα της free jazz. Τα στούντιο ανοίγουν για τους μουσικούς της free jazz αλλά οι πωλήσεις είναι χαμηλές. Κάτι πρέπει να αλλάξει και αυτό είναι ο τρόπος παρουσίασης του νέου ρεύματος. O avant-garde ήχος για να γίνει πιο θελκτικός για το αγοραστικό κοινό θα ντυθεί με τις εικόνες του Reid Miles (σχεδιαστής) και του Francis Wolff (φωτογράφος). Ο μοναδικός συνδυασμός αυτών των δυο θα δώσει μια σειρά από εξώφυλλα σημεία αναφοράς τόσο για το χώρο της δισκογραφίας όσο για το χώρο του design γενικότερα.
Η τολμηρή χρήση της τυπογραφίας, οι «δυνατές» ασπρόμαυρες φωτογραφίες και η μινιμαλιστική χρήση του χρώματος θα είναι τα συστατικά της επιτυχίας του δίδυμου Miles -Wolff. Μαζί θα δημιουργήσουν ασυνήθιστα εξώφυλλα δίσκων που θα δώσουν εικόνα στη avant-garde jazz μουσική και θα αποτελέσουν αργότερα case studies για σπουδαστές γραφιστικής και όχι μόνο, ανά τον κόσμο.

Σχετική βιβλιογραφία:
The cover art of Blue Note records vol.1 & vol. 2

Mash, Callingham, Cromey / Collins & Brown Publications

Internet:
http://www.bluenote.com/


case study No. 2

Peter Saville
Ο μοντερνιστής art director της Factory Records

Ξεκίνησε τη συνεργασία του με τη Factory records όταν φοιτούσε στο 3ο έτος του Manchester Poly. Στη συνέχεια έγινε art director και είχε την ευκαιρία να σχεδιάσει εξώφυλλα δίσκων για συγκροτήματα όπως οι Joy Division, οι Cabaret Voltaire, οι OMD και οι New Order. Καθαρή από περιττά διακοσμητικά στοιχεία και έντονα επηρεασμένη από τα κινήματα του μοντερνισμού και του συμβολισμού η δουλειά του Saville έδωσε το οπτικό στίγμα του New Wave. Εξώφυλλα δίσκων όπως τα Unknown Pleasures, Power Corruptions και Love will tear us apart,
έκαναν τον Peter Saville διάσημο.
Η δημοτικότητά του μειώθηκε
με την πάροδο του χρόνου και το πέρασμα του Νew Wave από τη μόδα.

Στη δεκαετία του ΄90 μπάντες όπως οι Pulp και οι Suede
ανακάλυψαν εκ νέου τον Peter Saville και του εμπιστεύτηκαν εξώφυλλά τους, κάνοντας τον γνωστό σε μια νέα γενιά ακροατών.
Το 2003 παρουσιάστηκε στο
London Design Museum μια αναδρομική έκθεση με δουλειές του Saville δημιουργώντας έτσι μια γέφυρα ανάμεσα στις δυο περιόδους. Η έκθεση αυτή θα του χαρίσει και μια θέση στο πάνθεον του design.

Σχετική βιβλιογραφία:
Factory Records – The complete graphic album

Mathew Robertson
Thames & Hudson

Internet:
http://www.saville-associates.com



case study No. 3

Vaughan Oliver
Ο σκοτεινός new-wave
designer
Η συνεργασία του Vaughan Oliver με τη δισκογραφική 4AD
τον έκανε από τους πιο διάσημους σχεδιαστές στη Μεγάλη Βρετανία.

Οι δουλειές του για τους Cocteau Twins, τους Pixies
τους Breeders και τους Lush στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 είναι μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές στην καριέρα του.
Το 1983 έγινε art director της
4AD και απέκτησε τον απόλυτο έλεγχο της αισθητικής της εταιρείας και των κυκλοφοριών των συγκροτημάτων της. Ανέπτυξε μια ευρέως αναγνωρίσιμη εικαστική γλώσσα κάνοντας χρήση εξεζητημένης τυπογραφίας, τολμηρής φωτογραφίας, καλοσχεδιασμένων χειρογράφων και εικονογραφίσεων. Οι σκοτεινές του εικόνες έκαναν τη δουλειά του γνωστή σε πολύ κόσμο πέρα από τους ακροατές των συγκροτημάτων της 4AD και του χάρισαν θέση σε πολλές εκδόσεις για το design. Πρόσφατα η συνολική προσφορά του κατεγράφη σε μια μονογραφία με τίτλο “Visceral Pleasures” από τον Rick Poyner.
Στην Ελλάδα είχαμε την τύχη
να δούμε δουλειές του Oliver στην Τεχνόπολη σε ένα από τα φεστιβάλ της Βαβέλ.

Σχετική βιβλιογραφία:
Visceral Pleasures
Rick Poyner

Internet:
http://www.v23.biz/


Στην επόμενη ανάρτηση θα ασχοληθούμε με τα εξώφυλλα στη δεκαετία του ’60 και την αισθητική του punk.

The Raconteurs – Consolers of the Lonely: Αυθεντικό rock!!!

Μετά το ντεμπούτο τους και τις εξαιρετικές κριτικές, που είχε πάρει το project του Jack White των White Stripes, οι Raconteurs μας αιφνιδίασαν πριν λίγες ημέρες ανακοινώνοντας ότι θα κυκλοφορήσουν τη νέα τους δουλειά μεθαύριο, ανήμερα της εθνικής μας εορτής...

Οι κύριοι : The Raconteurs
Το ύφος μουσικής : rock
Ο δίσκος : Consolers of the Lonely (25/03/2008)
Το single : “Salute your Solution”
Ξεχωρίζουν : “Many Shades of Black” , “Hold Up”, “You don’t understand me”, “Old Enough”, “The Switch and the Spur”, “Attention”

Ο δίσκος έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

(01) Ιδιαίτερα δεμένος με πολύ καλή συνοχή
(02) Επηρεασμένος από κλασσικά rock συγκροτήματα των 70s (Led Zeppelin κ.α.) και από την country.
(03) Δυναμικά – χορευτικά ροκ κομμάτια με super κιθαριστικά solo
(04) Αρκετά καλό 1ο single – “Sallute your Solution”.
(05) Ο δίσκος διαθέτει super κομμάτια, που πολύ πιθανώς να αποτελέσουν τα επόμενα singles του, όπως το πολύ δυναμικό με το super solo “Hold Up”, το σχετικά χαμηλών τόνων “You don’t Understand me”, το country-rock “Old Enough”, το Ισπανικών καταβολών “The Switch and the Spur”, το White Strip-ικό “Top Yourself” και το καλύτερο ίσως κομμάτι του δίσκου “Many Shades of Black”.
(06) Θυμίζει λίγο τους White Stripes πέρα από τη φωνή βέβαια και σε κάποια κιθαριστικά σημεία, που τα παίρνει πάνω του ο Jack White... Φυσιολογικό...
(07) Μπορεί να μοιάζει με αρκετούς καλλιτέχνες του παρελθόντος – όπως συμβαίνει σε πολλά albums βέβαια – αλλά οι Raconteurs έχουν το δικό τους - ξεχωριστό ήχο…

Πρέπει να ομολογήσω ότι δύσκολα με εντυπωσιάζει ένας δίσκος... Δύσκολα, θα γράψω «κριτική» για αυτόν μετά από 2-3 ακούσματα του... Οι Raconteurs λοιπόν με εξέπληξαν...

Κατ’ αρχάς, δημιούργησαν καλύτερο album από το ντεμπούτο τους και από το τελευταίο – περσινό δίσκο των White Stripes… Σύμφωνα με όσα albums έχω ακούσει αυτούς τους 3 μήνες του 2008, το “Consolers of the Lonely” είναι μαζί με το “Dig Lazarus Dig” του Nick Cave & the Bad Seeds οι καλύτεροι rock δίσκοι της χρονιάς... Αυθεντικό και πολύ δυνατό rock!

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Το ραδιόφωνο στην Αθήνα

Συγκεντρώσαμε και σας παρουσιάζουμε γύρω στους 30 από τους μουσικούς σταθμούς που ακούμε στην περιοχή της πρωτεύουσας. Οι περισσότεροι από αυτούς διαθέτουν δική τους ιστοσελίδα και "εκπέμπουν" και στο Ιnternet (ακούστε τους στο link "Live").

Σταθμός: Εν Λευκώ
Συχνότητα: 87.7
Info:
Live

Σταθμός:
John Greek
Συχνότητα: 88.6
Info:
Live

Σταθμός:
Angel
Συχνότητα: 88.9
Info:
Live

Σταθμός:
Soho Radio
Συχνότητα: 89.8
Info:

Σταθμός:
Galaxy
Συχνότητα: 92
Info: pop μουσικούλα & 80s
Live

Σταθμός:
Λάμψη
Συχνότητα: 92.3
Info:
Live

Σταθμός:
Best Radio
Συχνότητα: 92.6
Info: ηλεκτρονική μουσική, chillout, lounge, house, bitάκια
Live

Σταθμός:
Kiss FM
Συχνότητα: 92.9
Info:
Live

Σταθμός:
Orange
Συχνότητα: 93.2
Info:
Live

Σταθμός: Kosmos
Συχνότητα: 93.6 & 107
Info: έθνικ, μουσική από όλο τον κόσμο
Live

Σταθμός:
Επικοινωνία
Συχνότητα: 94
Info:
Live


Σταθμός: Ρυθμός
Συχνότητα: 94.9
Info: ελληνικά λαϊκά
Live

Σταθμός:
Athens Dee Jay
Συχνότητα: 95.2
Info:
Live

Σταθμός: Red Fm
Συχνότητα: 96.3
Info:
Live


Σταθμός: Captain Jack
Συχνότητα: 96.6
Info: ξένη ροκ μουσική, συνήθως από λιστες
Live

Σταθμός:
Rock Fm
Συχνότητα: 96.9
Info: ως έχει, δηλαδή ροκ!
Live


Σταθμός: Love
Συχνότητα: 97.5
Info: sentimental
Live


Σταθμός: Derti
Συχνότητα: 98.6
Info: μόνο λαϊκά, όπως λέει και το σλόγκαν του σταθμού
Live


Σταθμός: Μελωδία
Συχνότητα: 99.2
Info: ελληνική μουσική σκηνή

Σταθμός: City
Συχνότητα: 99.5
Info:

Σταθμός:
Δίεση
Συχνότητα: 101.3
Info: ό,τι νέο και παλιό από την ελληνική μουσική σκηνή
Live

Σταθμός:
Sfera
Συχνότητα: 102.2
Info:
Live

Σταθμός:
Nitro
Συχνότητα: 102.5
Info: mainstream

Σταθμός:
Radio Gold
Συχνότητα: 103.3
Info: ξένη μουσική
Live

Σταθμός:
ΕΡΑ Δεύτερο Πρόγραμμα
Συχνότητα: 103.7
Info: ελληνική μουσική
Live

Σταθμός: Athens Sok Radio
Συχνότητα: 104.6
Info:
Live

Σταθμός:
Atlantis Fm
Συχνότητα: 105.2
Info: νεανικός σταθμός, ελληνική και ξένη ροκ μουσική, νέα συγκροτήματα που δεν ακούγονται συχνά στο ραδιόφωνο
Live


Σταθμός: Στο Κόκκινο
Συχνότητα: 105.5
Info:
Live



Σταθμός: Mad Radio
Συχνότητα: 106.2
Info:
Live

Σταθμός:
ΑκτίναFm
Συχνότητα: 107.6
Info:
Live


Οι δικές μου προτιμήσεις αυτόν τον καιρό βρίσκονται στους: Kosmos, Best radio, Εν Λευκώ. Επίσης προτείνω: Δεύτερο Πρόγραμμα, Atlantis, Galaxy, Μελωδία.

Περιμένουμε να μας πείτε για τις δικές σας προτιμήσεις και προτάσεις!
Καλή ακρόαση!