Ονειροπόλος, αλλά από απόσταση...

Μόλις σήμερα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της ταλαντούχας Ουαλης Duffy “Rockferry” και αναμένεται να πιάσει κορυφή στα albums του UK Chart. Το “Rockferry” είναι ένα προάστιο νότια του Birkenhead, 10 μιλιά από τα σύνορα της Αγγλίας με την Ουαλία και 3 μιλιά από το Liverpool. Η ίδια λέει για αυτό τα εξής : «I don’t know where I got the word Rockferry from but I was subliminally aware of it as it’s on the border between Wales and England. I thought it resembled something strong»…

Η κυρία : Duffy
Το ύφος μουσικής : pop/soul
Ο δίσκος : Rockferry (03/03/2008)
Τα singles : “Rockferry”, “Mercy”
Ξεχωρίζουν :“Distant Dreamer”, “Sleeping Stone”, “Serious”. “Warwick Avenue”

Όσοι από εμάς ασχολούμαστε με τη μουσική και ιδίως ερασιτεχνικά κι όχι επαγγελματικά, ζούμε για τη στιγμή, που θα ανακαλύψουμε κάτι καινούργιο, που να αξίζει… Ζούμε για αυτή τη στιγμή που ενημερώνουμε τους φίλους μας για μια νέα – αξιόλογη κυκλοφορία… Ακούμε πολλά albums από άγνωστους καλλιτέχνες κι αλλά από γνωστούς… Δεν είμαστε τόσο αυστηροί στα πρώτα, όσο στα δεύτερα… Σε όλες τις περιπτώσεις όμως το ζητούμενο είναι να ανακαλύψουμε νέα – καλή μουσική… Θα μου πείτε «ποια θεωρείς εσύ καλή μουσική..» και θα έχετε δίκιο, μιας και ο χαρακτηρισμός της μουσικής και η κριτική σε κάθε δίσκο είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση, αλλά πιστεύετε εσείς ότι υπάρχει αντικειμενική κριτική δίσκου, από οποιονδήποτε μουσικοκριτικό…?

Με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια, έχει κολλήσει στα αυτιά μας το 1ο album της γλυκιάς και ιδιαίτερης φωνής της Duffy… Και πιάνω αρχικά τη φωνή της, μιας και είναι ίσως το ισχυρό της σημείο, πέρα από τα τραγούδια, που έχει γράψει η ίδια μαζί με τους: Bernard Butler (πρώην κιθαρίστας των Suede), Jimmy Hogarth (συνεργάτης της KT Tunstall), Eg White και Steve Booker. Φωνητικά που ταξιδεύουν συνεχεία κοντά στις παρυφές της soul και της pop μουσικής… Χροιά ιδιαίτερη… Φαντασία και χρώμα στα ανεβάσματα και κατεβάσματα της..

Όσο για το δίσκο, το “Mercy” είναι ήδη μια από τις επιτυχίες της χρονιάς και ίσως είναι το πιο κοντινό κομμάτι στο 2008, μιας και τα υπόλοιπα 9 φλερτάρουν αρκετά με τα 60s… Η Duffy δεν είναι η πρώτη που επιστρέφει στο παρελθόν με τη μουσική της… Ίσα, ίσα πρόκειται για ένα συνηθισμένο γεγονός τα τελευταία χρόνια… Στα υπόλοιπα τραγούδια αναδεικνύεται περισσότερο η φωνή της, με αποκορύφωμα το τελείωμα του δίσκου (“Distant Dreamer”) και την αρχή του (“Rockferry”)… Τα “Warwick Avenue”, “Serious” και “Sleeping Stone” έρχονται να γεμίσουν το puzzle ενός δίσκου, που δεν ξέρω ακόμη αν είναι καλύτερος της Adele η του Nick Cave & the Bad Seeds, αλλά σίγουρα έχει δημιουργήσει το soundtrack προσωπικών μας στιγμών για αυτές τις 3 εβδομάδες, που τον ακούμε…

Το NME δε γράφει και τα καλύτερα για την Duffy – περίεργο πραγματικά, μιας και πάντα το ΝΜΕ προωθεί οτιδήποτε Βρετανικό – σε αντίθεση με τον Observer και τη Sun, που μιλούν για ένα αριστούργημα…

Για την τόσο μεγάλη επιτυχία των τραγουδιών της, η Duffy είπε τα εξής στη Sun: “I’m genuinely shocked. I mean, I don’t understand about downloads and all that stuff but, for me, I thought it would be cool to go Top 40 and then we could see it climb over the weeks. It’s done way better than I ever expected.”

Διαβάστε ακόμη την κριτική της Duffy σε κάθε κομμάτι του δίσκου της, όπως αυτή δημοσιεύτηκε στη Sun εδώ.