Που θέλουν να φτάσουν οι ποιητές...

Τα τελευταία χρόνια, ο Αγγελακας μου θυμίζει τους τρελούς επιστήμονες με τα ανακατεμένα μαλλιά και τη λοξή μάτια, που προχωρούν στο δρόμο και ζωγραφίζουν σχέδια με τα χέρια τους στον αέρα… Αυτούς που υπεραγαπούν ότι κάνουν και προσπαθούν να προχωρήσουν το αντικείμενο τους ένα βήμα πιο πέρα… Αυτούς που κάνουν την υπέρβαση μπαίνοντας σε νέα μονοπάτια, σε νέους ήχους…

Για σκεφθείτε πως ξεκίνησε η μουσική καριέρα (λέξη κι αυτή…) του Αγγελάκα στις «Τρύπες»… Θυμηθείτε τους πειραματισμούς που έκανε στα τελευταία albums του πολύ μεγάλου Ελληνικού συγκροτήματος… Ακουστέ τις απίστευτες συνεργασίες του με το Θ. Παπακωνσταντινου στη συνεχεία και τα πρώτα solo albums του με το Νίκο Βελλιωτη και τους «Επισκέπτες»… Τις εναλλαγές της μουσικής του από το rock στη χορευτική μουσική και από το έντεχνο στο ρεμπέτικο…

Οι ποιητές : Γιάννης Αγγελακας – Νίκος Βελιωτης
Το ύφος μουσικής : έντεχνο/rock
Ο δίσκος : Ποτέ θα φτάσουμε εδώ (12/2007)
Ξεχωρίζουν : “Ποτέ θα φτάσουμε εδώ”, “Μέσα στη θάλασσα”, “Γκρραουνγκ”.

“Όπως ξυπνούν οι εραστές”, “Το ξέρουν τα ποτάμια”

Έχω ήδη ακούσει πάνω από 10 φορές το album… Δεν περίμενα κάτι εύκολο στο αυτί, που να με κερδίσει αμέσως και είχα δίκιο τελικά.... Το «Ποτέ θα φτάσουμε εδώ» ανήκει στην κατηγόρια των δίσκων, που θέλουν αρκετά ακούσματα για να σε κερδίσουν… Όμως, τελικά σε κερδίζουν όσο περίεργα, όσο πειραματικά κι αν είναι…

Με ξεκίνημα το ορχηστικό «Γκρραουνγκ», ο δίσκος γίνεται λίγο πιο χορευτικός και μας απογειώνει με το ομώνυμο με το δίσκο κομμάτι… «Μέσα στα αγρία δάση» και … «τη θάλασσα» το δίδυμο βρίσκει το πώς «ξυπνούν οι εραστές»… Το βιολί έχει πρωτεύοντα ρόλο και ακολουθεί η κιθάρα και τα beats ενίοτε… Τα τραγούδια όσο κι αν αρχικά σου δίνουν την αίσθηση της μονοτονίας κρύβουν στη συνεχεία ωραιες μελωδίες, οι οποίες ντύνονται πολύ όμορφα με τη συνοδεία του βιολιού… Οι στίχοι του Αγγελάκα για άλλη μια φορά βρίσκονται στο δικό τους διαφορετικό και ιδιόμορφο κόσμο…

Μπορεί να «το ξέρουν τα ποτάμια», παρ’ όλα αυτά δυσκολεύτηκα πολύ να βάλω μια ταμπέλα στο δίσκο όσον αφορά το είδος μουσικής του… Δυσκολεύτηκα να καταλάβω που το πάνε οι ποιητές… Που θέλουν να φτάσουν… Η ταλαιπωρία μου τελικά άξιζε τον κόπο, γιατί ίσως έχω φτάσει κι εγώ εκεί.. Μαζί τους…

Καλη Τσικνοπεμπτη να εχουμε...