Λέτε να 'ρθουν ξανά, ύστερα από 10 χρόνια περίπου

Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια συγκυρία και μαθαίνω νέα από συγκροτήματα που απείχαν πολλά χρόνια από τη δισκογραφία και συγκαταλέγονται στα αγαπημένα μου και μάλιστα σε αυτά που με ‘χουν στιγματίσει. Έτσι λοιπόν μετά από την επιστροφή των Portishead σειρά έχουν οι Tindersticks με νέο δίσκο που θα ονομάζεται "The Hungry Saw" το single τους είναι το “The flicker of a little girl”, το οποίο κυκλοφόρησε επίσημα στο internet και καθένας μπορεί να το κατεβάσει από τη σελίδα του συγκροτήματος στο myspace.

Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτό;

Πράγματι οι Tindersticks ακολουθούν το δρόμο που χάραξαν οι Radiohead (για όσους δε γνωρίζουν κυκλοφόρησαν τον καινούργιο τους δίσκο πρώτα στο internet και μετά στα δισκοπωλεία) εκμεταλλευόμενοι και αυτοί τη δύναμη του internet.
Για περισσότερες πληροφορίες σας παραθέτω την επίσημη ανακοίνωση τους στο myspace:

Welcome to tindersticks myspace and the start of a new chapter of the bands history. A new album "The Hungry Saw" is recorded, from which 'The flicker of a little girl' is taken and plans are afoot for concerts in the spring. The band has simultaneously stripped down to its core and expanded into a larger family of musicians - some familiar faces, some new ones. This fresh input, along with the perspective of our time away, seems to have made us rediscover the soul of the band. It was recorded quickly in our new 'Le Chien Chanceux' studio in deepest France - an ambient space, craved for for a long time - and is set for release on Beggars Banquet on April 28th.

Τα καλά νέα όμως δεν τελειώνουν εδώ! Σύμφωνα με όσα γράφει ο Γ. Πετρίδης στο blog του, οι Tindersticks θα επισκεφτούν τη χώρα μας στα πλαίσια της ευρωπαϊκής τους περιοδείας. Θα έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε από κοντά μετά από τόσα χρόνια τις λυρικές μελωδίες τους συνοδευμένες από την μαγευτική φωνή του Stuart Staples.

Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που πήγα στο «Ρόδον» το 1998 και τους είδα από κοντά. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία και σίγουρα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερες συναυλίες που έχω πάει. Η μουσική τους μας είχε ταξιδέψει σε άγνωστους κόσμους και θυμάμαι ότι όταν τελείωσε βγαίναμε από μέσα σαν υπνωτισμένοι. Μου πήρε αρκετή ώρα μέχρι να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς είχα βιώσει και φυσικά είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψεις. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η μουσική τους σε πλυμμηρίζει έντονα συναισθήματα και αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι ακριβώς αυτά τα συναισθήματα. Η ίδια μαγεία υπήρχε και στη επόμενη συναυλία του στη Σφεντόνα το 1999.

Η προοπτική να τους ξαναδώ ζωντανά με ενθουσιάζει, ταυτόχρονα όμως ανησυχώ μήπως δεν υπάρχει πια μαγεία και απογοητευτώ. Σίγουρα πάντως είμαι διατεθειμένη να πάρω αυτό το ρίσκο.