Μετά την καθολική αποδοχή που γνώρισαν με το Reflections, σε αυτό, το έκτο κατά σειρά album τους, συνεργάζονται στην παραγωγή με τον Clive Martin (μεταξύ άλλων έχει δουλέψει με τους Puressence, Stereophonics, David Byrne, Mansun κλπ.) και κινούνται σε σαφώς πιο δυνατές – κιθαριστικές φόρμες σε σχέση με το Flood και Forwards + Backwards.
Σίγουρα δεν λείπουν και από εδώ τα pop τραγουδάκια που θα ακουστούν και θα αγαπηθούν από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς όπως το single Love was just a girl, το ομώνυμο Who’s gonna tell Juliet, το You are not young anymore το οποίο έχω την αίσθηση ότι όλο και σε κάποιο διαφημιστικό spot θα το ακούσουμε, αλλά έχω την εντύπωση ότι με το συγκεκριμένο τους δίσκο οι Raining Pleasure θέλουν να ικανοποιήσουν περισσότερο τους οπαδούς των δύο πρώτων albums τους, που δεν είναι και λίγοι.
Ανυπομονώ να ακούσω ζωντανά τα νέα τους τραγούδια σε κάποια από τις εμφανίσεις τους το Φεβρουάριο στην Αθήνα μαζί όμως με τα παλιά αγαπημένα κομμάτια τους (περιμένω τη στιγμή που θα ακούσω ξανά το Romance όπως σε εκείνο το live για τα 10 τους χρόνια σε εκείνο το Θεατράκι στο Χαλάνδρι).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου