Στη στέπα του ελληνικού τραγουδιού

Πάγια τακτική των δισκογραφικών εταιριών για εύκολο και σίγουρο κέρδος είναι οι εκδόσεις δίσκων με ζωντανές ηχογραφήσεις ή συλλογών όπως τα "best of" ή οι επανεκτελέσεις παλαιότερων τραγουδιών. Με τον τρόπο αυτό οι δισκογραφικές επιτυγχάνουν να πουλήσουν γνωστά και επιτυχημένα τραγούδια σε δίσκους μικρού κόστους και οι τραγουδιστές καταφέρνουν να μένουν στην επικαιρότητα χωρίς να παρουσιάσουν κάτι καινούριο. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχουν γίνει πολύ της μόδας και οι συλλογές με την "παράλληλη" δισκογραφία ενός καλλιτέχνη, δηλαδή με τις συμμετοχές του σε δίσκους πλην της προσωπικής δισκογραφίας του.

Για μία τέτοιου είδους συλλογή θα μιλήσουμε σήμερα, με τη διαφορά ότι απέχει πολύ από τα προαναφερθέντα ταπεινά κίνητρα της απλής κερδοφορίας και της καλλιτεχνικής επιβίωσης. Και αυτό διότι η συλλογή αυτή έχει αναφορά σε έναν καλλιτέχνη με τη δική του ξεχωριστή πορεία στο ελληνικό τραγούδι, που κατάφερε να μείνει μακριά από επιτήδευση και marketing, προσπαθώντας να δρα πρωτίστως ως καλλιτέχνης. Πάμε να δούμε τον δίσκο αυτό που κυκλοφόρησε μέσα στον Φλεβάρη:

"Ήμουν κι εγώ εκεί"-Νίκος Παπάζογλου (2/2009)

Ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη ο Νίκος Παπάζογλου. Αντισυμβατικός, λιτός, ειλικρινής στη σχέση του με το κοινό, χαράζει τη δική του ήρεμη και όμορφη πορεία που αφήνει τελικά το στίγμα της στο ελληνικό τραγούδι. Σπανίως βγαίνει στα ΜΜΕ, σπανίως κατεβαίνει στην Αθήνα, ενώ επιλέγει τα πιο απίθανα μέρη της Ελλάδας για να κάνει τις συναυλίες του (από βουνά και κατσάβραχα μέχρι ηφαίστεια σε νησιά!) πάντα χωρίς μεσάζοντες και σύστημα προμοταρίσματος. Βγάζει δίσκο μόνο όταν έχει την καλλιτεχνική ανάγκη (ανάμεσα στο "Όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα"και την "Μά'ισσα σελήνη" μεσολάβησαν κοντά 11 χρόνια!) και δεν έχει μπει ποτέ σε κανένα λούκι καμίας δισκογραφικής εταιρίας, αφού τα καταφέρνει μια χαρά και μόνος του σαν ηχολήπτης διατηρώντας στούντιο στη Θεσσαλονίκη και όντας άριστος γνώστης των τεχνικών θεμάτων της δισκογραφίας. Μετά λοιπόν από μια μακρόχρονη πορεία στο τραγούδι με πολλές επιτυχίες και πολύ μεγάλη συμβολή στην ανάδειξη νέων καλλιτεχνών δικαιούνταν κι αυτός να βγάλει ένα δίσκο-συλλογή με παλιό υλικό.

"Ήμουν κι εγώ εκεί" τιτλοφορείται λοιπόν η συλλογή του Νίκου Παπάζογλου που αποτελεί το απάνθισμα των καλύτερων στιγμών της παράλληλης δισκογραφίας του. Ο δίσκος αυτός περιέχει αυτό που δηλώνει και ο τίτλος του: τραγούδια από δίσκους άλλων δημιουργών στους οποίους "ήταν και ο Παπάζογλου εκεί" σαν συμμετέχων με μία ή περισσότερες δικές του ερμηνείες. Η συλλογή αυτή παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον αφού εμπεριέχει τραγούδια από δίσκους οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν κυκλοφορούν πλέον στην αγορά. Ο δίσκος περιλαμβάνει κάποια πολύ γνωστά και αγαπημένα τραγούδια όπως η "Κίρκη" από τα "Παραμύθια" του Σωκράτη Μάλαμα, το "Άστρο του πρωινού" από την "Αγρύπνια" του Θανάση Παπακωνσταντίνου, την αρχική studio εκτέλεση του "Πότε Βούδας, πότε Κούδας" των Ρασούλη-Βαγιόπουλου, το χιλιοτραγουδισμένο "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια" των Ρασούλη-Ξυδάκη σε live εκτέλεση και την υπέροχη "Παράβαση" από τον "Αχαρνή" του Σαββόπουλου. Πέρα από αυτά τα αρκετά γνωστά κομμάτια στη συλλογή υπάρχουν και κάποια αξιολογότατα αλλά όχι τόσο γνωστά τραγούδια σε ερμηνείες Παπάζογλου όπως το "Τσιφτετέλι του Διογένη", η "Πύλη της άμμου" του Λουδοβίκου των Ανωγείων, το "Ολοι δικοί μας είμαστε" και το υπέροχο "κοκτέιλ" του Σαββόπουλου "Χάρτινο το φεγγαράκι" που σεργιανάει την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού με αποσπάσματα από εμβληματικά τραγούδια της ιστορίας του.

Σε όλους τους παραπάνω δίσκους, απ'όπου και προέρχονται τα τραγούδια της εν λόγω συλλογής, ο Παπάζογλου δεν ήταν απλά ένας "guest" αλλά στους περισσότερους είχε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τη δική του συμβολή. Αλλού ήταν παραγωγός, αλλού ενορχηστρωτής, αλλού διεθετε το ιστορικό του στούντιο "Αγροτικόν" για την ηχογράφηση και πάει λέγοντας. Συνεπώς, τα τραγούδια αυτά είναι κατά κάποιο τρόπο και δικά του και δικαιούνταν να τα μαζέψει σε μια συλλογή και να μας τα υπενθυμίσει. Άλλωστε ο... αρχηγός της λεγόμενης "Σχολής της Θεσσαλονίκης" (Παπάζογλου, Μάλαμας, Κανά, Περίδης, Θ. Παπακωνσταντίνου) έχει προσφέρει στο ελληνικό τραγούδι πολύ περισσότερα πράγματα απ' ό,τι τελικά του αναγνωρίζονται και η συλλογή αυτή βοηθά στο να έχουμε μια πιο πλήρη εικόνα για την πορεία του.

Ακούστε και δείτε την "Παράβαση" από παλαιότερη παράσταση του "Αχαρνή" του Σαββόπουλου, τραγούδι που περιλαμβάνεται στο δίσκο: