- Μπούφ, πολύ σκόνη...
- Έλα χόρευε παιδί μου, Hey Bobby Marley sing something good to me, yeahhhh.
- Καλά δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο στο Terra Vibe... Όπου και να γυρίσει το μάτι μου, υπάρχει κόσμος και μάλιστα χορεύουν ΟΛΟΙ!!!
- Αυτό να κάνεις κι εσύ!!! Έλα, πάμε παλαμάκια... Me dicen el clandestino, Por no llevar papel!!!
- Μπομπομπο, μιλάμε για πολλούς μπάφους (χωρίς pro, ε...). Δεξιά, αριστερά, πίσω, μπροστά. Ζαλίστηκα...
- Καλά μα τι παίζει το παληκάρι (47 χρονών, ε....) Tu me estás dando mala vida, Yo pronto me voy a escapar!!!
- Ρε γαμώτο, δε νιώθω τα πόδια μου από το χορό. Μας έχει στην τσίτα εδώ και 2 ώρες. Ήμαρτον!
- Όλο γκρινιάζεις ρε παιδί μου... Infinita tristeza, escaldada pasión, infinita pobreza.
- Καλά μα που τη βρίσκει τέτοια αντοχή μισή σπιθαμή άνθρωπος.. ;;;
- Τόσο έντονο live ή party καλύτερα, είχα να δω από το Moby στη Φρεαττύδα. Θυμάσαι τι χορό είχαμε ρίξει και τι σκόνη είχαμε φάει βέβαια...
23:40, ημέρα Πέμπτη, 10 Ιουλίου 2008. Μόλις είχε ολοκληρωθεί το φετινό Rockwave και μαζί με πολλές χιλιάδες κόσμου ήμασταν συμμέτοχοι στο μεγαλύτερο party της χρονιάς!
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή λοιπόν :
Ώρα : 18:12 – Ξεκινάμε με προορισμό τη Μαλακάσα μαζί με εκατοντάδες αυτοκίνητα και μηχανές. Πριν τα διόδια, ήμασταν πρώτη, νεκρό, πρώτη, νεκρό...
Ώρα : 19:20 – Παρκάρουμε το αυτοκίνητο στην άλλη άκρη και ξεκινάμε το περπάτημα προς Terra Vibe. Εντάξει, περιμέναμε ότι θα είχε πολύ κόσμο χθες, αλλά όχι αυτά που έβλεπαν τα μάτια μας. Οι μυρωδιές από τα σουβλάκια (έλα το καλύτερο και το πιο νόστιμο καλαμάκι...) και οι παγωμένες μπύρες (είναι πολύ παγωμένη ΣΟΥ ΛΕΩ...) μας συντρόφευαν στη μεγάλη τελική ευθεία.
Ώρα : 19:42 – Μπαίνουμε στο Terra Vibe και αφού είχαμε χάσει τους Locomondo (18:30 – 19:30), βλέπουμε μπροστά μας τη 2η σκηνή με τις μπάντες του Schoolwave. Επιτέλους, 2 σκηνές στο Rockwave! Παρατηρώντας το χώρο, πρόσεξα ότι οι διοργανωτές έκαναν πάρα πολλές διορθώσεις – προσθήκες στο Terra Vibe. Ο όλος χώρος είχε χωριστεί με ξύλινη μάντρα και είχαν δημιουργηθεί διάφορα σπιτάκια με καρέκλες – τραπεζάκια δίπλα τους και στέγαστρο, ώστε να πιεί όποιος ήθελε το καφεδάκι ή τη μπύρα του. Επιπλέον, είχε δημιουργηθεί ένας διάδρομος στο μέσον του χώρου μπροστά από τη σκηνή μέχρι το μεγάλο σπιτάκι, που ήταν οι ηχητικές εγκαταστάσεις, κάμερες κ.α. Σε αυτό το διάδρομο πιο μετά κατέβηκε η Patti Smith και χαιρετούσε τον κόσμο. Ακόμη, υπήρχαν περισσότερα stands, που να προσφέρουν μπύρες, νερά, σάντουϊτς κλπ. Τέλος, υπήρχαν 2 είσοδοι – έξοδοι, το οποίο ήταν βέβαια πολύ σωστό και είχαν δημιουργηθεί περισσότεροι χώροι στάθμευσης. ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ πάντως στη Didi Music & Big Star Promotion για την όλη διοργάνωση, ακόμη κι αν όλο και κάποιοι θα βρεθούν να γκρινιάξουν για διάφορα πράγματα.
Ώρα : 20:00 – Η Patti Smith ήταν στη σκηνή! Η μεγαλύτερη ίσως γυναικεία φωνή ήταν για άλλη μια φορά στη χώρα μας. Ξεκίνημα σε reggae ήχους, στο ύφος που θα ακολουθούσε και συνέχεια με τις γνωστές και μεγάλες επιτυχίες της, όπως τα “Dancing Barefoot” (δείτε το video μας παρακάτω), “Because the night”, “People have the Power" κ.α. Η εμφάνιση της Patti Smith θύμιζε απίστευτα πολύ το κλίμα των 70s. Συνέχεια, η ίδια σήκωνε τα χέρια της, φώναζε στον κόσμο “Peace to everybody”, απήγγειλε στίχους από ποιήματα της κατά τη διάρκεια των τραγουδιών της και είχε κινήσεις, που θύμιζαν αρκετά εκείνη τη δεκαετία... Λατρέυω την Patti Smith και για άλλη μια φορά με ικανοποίησε, έστω κι αν στις 21:00 ακριβώς μας αποχαιρέτησε. Πραγματικά, Άγγλοι στο πρόγραμμα ήταν χθες οι διοργανωτές!!! Και ο Manu Chao εμφανίστηκε στις 21:30 και τελείωσε στις 23:40, λίγο μετά από το προγραμματισμένο κλείσιμο του. Και πάλι μπράβο!!!
Ώρα : 21:30 – Ο κύριος «μισή σπιθαμή» με το κίτρινο μπλουζάκι μπαίνει στη σκηνή εν μέσω απίστευτα μεγάλου χειροκροτήματος από χιλιάδες κόσμου. Δύο ώρες και δέκα λεπτά κράτησε η συναυλία του Manu Chao και πραγματικά όλο αυτό το διάστημα ήμασταν στην «τσίτα».
Όλα περίπου τα τραγούδια του Manu Chao έπαιζαν από κάποιο σημείο και ύστερα γρήγορα και όλος ο κόσμος χόρευε, χειροκροτούσε, φώναζε... Τι να πω... Τέτοια ανταπόκριση και χορό από όλο τον κόσμο είχα χρόνια να δω. “Mr. Bobby”, “El Hoyo”, “Me gustas tu”, “Esperanza”, “Clandestino”, “Desaparecido”, “Raining in Paradise”, “Tristeza Maleza’, ”Malavida” (!!!!), “Bongo Bong” και άλλα πολλά έπαιξαν στο χθεσινό live οι εκρηκτικοί “Radio Bemba Sound System” και ο Manu Chao σε ένα ατελείωτο μιξαρισμένο πρόγραμμα, όπου το ένα τραγούδι έμπαινε μετά το άλλο και ως επί το πλείστον σε πολύ διαφορετικές εκτελέσεις.
Πολύ λίγα τραγούδια έπαιξαν όπως τα έχουμε ακούσει στα albums του Manu Chao. Όσα μπορεί να ξεκίναγαν ήρεμα, στη συνέχεια ανέβαιναν στο ρυθμό και την ένταση του “Malavida” και ο κόσμος ήταν συνέχεια σε ρυθμό. Πολλές πολιτικές προεκτάσεις στα λεγόμενα του για τον Bush και τη μαριχουάνα, όπως το συνηθίζει, αλλά και κατά τη διάρκεια του κενού πριν το 1ο encore, όπου ανέβασε μια ομάδα η οποία μας μίλησε για την ιστορία και τον αγώνα των Zapatistas.
Ο ήχος ήταν μια χαρά, χωρίς βέβαια να είναι όπως ήταν στην περσινή συναυλία των Muse, αλλά νομίζω ότι πολύ λίγο απασχολούσε τον κόσμο η ποιότητα του ήχου. Ήταν τόση η ένταση που έβγαζαν οι Radio Bembas (απίστευτοι!!!) και ο Manu Chao, που μόνο και μόνο που τους έβλεπες, δεν μπορούσες να μη χορέψεις. Ο Manu Chao συνέχεια με υψωμένη τη γροθιά του και ψηλά τα χέρια του, όπως και η Patti Smith πιο πριν.
Στο τέλος, μπήκαν και βγήκαν ένα σωρό φορές από τη σκηνή. Μάλιστα, λίγο πριν το τέλος, καθώς έπαιζαν το τραγούδι, αποχωρούσαν ένας – ένας, ώσπου έμεινε μόνη της η κιθάρα σε reggae ήχους.
Εν κατακλείδι, είναι εμπειρία να βλεπείς μια εμφάνιση του Manu Chao, είτε πιστεύεις στις ιδέες, που πρεσβεύει ο ίδιος ή όχι. Η μουσική άλλωστε είναι πάνω από τις απόψεις του κάθε μουσικού – καλλιτέχνη.
Τα Videos μας
Manu Chao - Mr. Bobby
και βεγγαλικά στο προσκήνιο...
Patti Smith - Dancing Barefoot
Γράψτε μας τα σχόλια σας για το Φεστιβάλ στα σχόλια αυτού του άρθρου.
Αναρτήσεις
