That’s Entertainment

Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2009: Δισκοεπιλογές

Ας ξεκινήσουμε το Μάρτιο ρίχνοντας μια σύντομη ματιά στα albums που ξεχωρίζω για το πρώτο δίμηνο της χρονιάς.

Από τις νέες κυκλοφορίες, κεφάλι έχει πάρει το "Dance Mother" των Νεο-Υορκέζων Telepathe που έχει ήδη θέσει υποψηφιότητα για την κορυφή της λίστας μου με τα albums της χρονιάς (διαβάστε περισσότερη προπαγάνδα σε προηγούμενο άρθρο). Από κοντά ακολουθεί η καλύτερη ίσως δουλειά των Animal Collective, το "Merriweather Post Pavillion", που δεν χρειάζεται περισσότερη προπαγάνδα από εμένα - έχει βουίξει ο ηλεκτρονικός και γραπτός τύπος για αυτούς και μαζεύουν περισσότερα δεκάρια στις κριτικές από όσα Oscar μάζεψε το Slumdog Millionaire (ακόμα να βγει στις αίθουσες...κοιμάται η κινηματογραφική διανομή ή έχουν πειστεί ότι το κατεβάσαμε όλοι και δεν χρειάζεται βιασύνη;).

Η pop από το νησί (για να μην πω Βρετανική και ξεσηκωθούν οι απανταχού Σκοτσέζοι) αντιπροσωπεύεται επάξια από το τρίτο, με χορευτικές διαθέσεις αυτή τη φορά, album των Franz Ferdinand (με τη βοήθεια βέβαια και ελληνικού DNA - έτσι για να υπερηφανευόμαστε και εμείς). Ο νονός της ευαίσθητης '80s indie-pop Morrissey επανέρχεται δυναμικά συνεχίζοντας την ανοδική του πορεία στα '00s. Στη λίστα μας θα τον βρείτε περιστοιχισμένο από κάμποσους μαθητές του: Franz Ferdinand, The Dears, The Pains Of Being Pure At Heart. Οι τελευταίοι είναι από τη Νέα Υόρκη και μόλις κυκλοφόρησαν το αξιόλογο ομώνυμο ντεμπούτο τους που σίγουρα θα εκτιμήσουν οι fans της noise pop (μάλλον οι Wedding Present ή οι Jesus And Mary Chain τους έχουν επηρεάσει περισσότερο από τον Mozfather).

Για περισσότερη noise pop (με δόσεις από Pogues) ακούστε επίσης το ντεμπούτο των Titus Andronicus από το New Jersey καθώς και τους Καναδούς Land Of Talk που κυκλοφόρησαν το δικό τους πρώτο full album "Some Are Lakes" στα τέλη του 2008 (είχε προηγηθεί το mini "Applause Cheer Boo Hiss") με παραγωγή από τον Justin Vernon, πιο γνωστό ως Bon Iver. Άλλα albums του 2008 στη λίστα (που τώρα αξιώθηκα να ακούσω) είναι αυτά των Secret Machines, White Denim (εξαιρετικό garage-punk ντεμπούτο), The Dears, Why? (απρόσμενη hip hop - folk σύγκρουση) καθώς και η δεύτερη συνεργασία της Isobel Campbell με τον πρόσφατο επισκέπτη μας Mark Lanegan.

Το Top 15 συμπληρώνεται από τους Grand Dutchy, δηλαδή τον αγαπητό κύριο Black Francis μετά της συζύγου του σε πιο pop αναζητήσεις, τους N.A.S.A. (στην περίπτωσή μας σημαίνει North America South America), το πολυσυλλεκτικό project που δημιούργησε ο παραγωγός Sam Spiegel a.k.a. Squeak E. Clean (αδελφός του σκηνοθέτη Spike Jonze), και την καθιερωμένη συλλογή του δισκάδικου Rough Trade με επιλογές από τα καλύτερα του 2008. Περισσότερα για τις δύο τελευταίες κυκλοφορίες στο επόμενο That's Entertainment.

Top 15 albums

1. Dance Mother - TELEPATHE
2. Merriweather Post Pavilion - ANIMAL COLLECTIVE
3. Tonight: Franz Ferdinand - FRANZ FERDINAND
4. Years Of Refusal - MORRISSEY
5. The Spirit of Apollo - N.A.S.A.
6. Rough Trade Shops Counter Culture 08 - VARIOUS
7. The Pains Of Being Pure At Heart - THE PAINS OF BEING PURE AT HEART
8. The Airing of Grievances - TITUS ANDRONICUS
9. Petit Fours - GRAND DUCHY
10. Workout Holiday - WHITE DENIM
11. Alopecia - WHY?
12. Secret Machines - SECRET MACHINES
13. Some Are Lakes - LAND OF TALK
14. Missiles - THE DEARS
15. Sunday At Devil Dirt - ISOBEL CAMPBELL & MARK LANEGAN

Top 15 Tracks

1. So fine - TELEPATHE
2. Brother sport - ANIMAL COLLECTIVE
3. Mykonos - FLEET FOXES
4. Big man - THREATMANTICS
5. Ulysses - FRANZ FERDINAND
6. One month off - BLOC PARTY
7. Dancing choose - TV ON THE RADIO
8. I'm throwing my arms around Paris - MORRISSEY
9. Give me back my heart attack - LAND OF TALK
10. Come Saturday - THE PAINS OF BEING PURE AT HEART
11. Airport surroundings - LONEY DEAR
12. Whachadoin? - N.A.S.A.
13. Money babies - THE DEARS
14. Lovesick - GRAND DUCHY
15. Blood bank - BON IVER

Tραγούδι της εβδομάδας: "Big Man" από το καινούργιο απόκτημα της Domino, τους Threatmantics - ο δίσκος τους λέγεται "Upbeat Love" και μόλις προστέθηκε στο wishlist της στήλης.

That’s Entertainment

Take 1, Scene 1

Επίσημη πρεμιέρα σήμερα για το «That’s Entertainment», τη νέα επαναστατική anything goes στήλη του mix grill που θα ασχολείται με όποιες μουσικές από το παρόν, παρελθόν ή μέλλον, τυχαίνει να βρίσκω «διασκεδαστικές» τελευταία. Αλλά μιας και απέχουμε λίγες μόνο ώρες από την 81η τελετή απονομής των βραβείων Oscar ας ξεκινήσουμε με κινηματογράφο και προγνωστικά.

Ταινία: Slumdog Millionaire - η μόνη που δεν έχω δει ακόμα, αλλά από ότι ακούω και διαβάζω αξίζει τη διάκριση.
Σκηνοθεσία: Danny Boyle - ευκαιρία για επανάληψη του Trainspotting.
Α’ Ανδρικός: Οι προβλέψεις δίνουν Sean Penn (Milk), αλλά η προσωπική μου προτίμηση είναι ο Mickey Rourke του The Wrestler (ίσως o καλύτερος ρόλος του ever).
Α’ Γυναικείος: Kate Winslet (The Reader) - συμφωνώ με τα προγνωστικά που την φέρνουν ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί αλλά πρέπει να πω ότι εκτίμησα ιδιαίτερα την εμφάνιση της Anne Hathaway στο Rachel Getting Married.
Β’ Ανδρικός: Heath Ledger (The Dark Knight) - είναι κλειδωμένο για ευνόητους λόγους.
Β’ Γυναικείος: Penelope Cruz (Vicky Cristina Barcelona) - έχει πέραση η Πηνελόπη στο Hollywood και ήταν σίγουρα παρανοϊκά διασκεδαστική στην ταινία του Woody Allen. Outsider η Marisa Tomei για την «αποκαλυπτική» της εμφάνιση στο The Wrestler.

Take 2, Scene 2000

Και περνώντας στο κυρίως θέμα μας, τη μουσική διασκέδαση, για σήμερα θα ασχοληθούμε με το παρελθόν και συγκεκριμένα με την χρονιά εκκίνησης των 00’s, το 2000. Σε πρόσφατο «Music is my Radar» ο Leonidas from Caravel ξεκίνησε το αφιέρωμα στα Zeros και σήμερα θα προσθέσω και εγώ τις προτιμήσεις μου για τα albums και τα τραγούδια της χρονιάς του 2000, πράγμα που θα σας δώσει την ευκαιρία να καταλάβετε και τι καπνό φουμάρει αυτή η στήλη όσο αφορά τη μουσική που θα σας προτείνει. Ξεκινάμε λοιπόν με τα albums:

Top 20 Albums of 2000

1. Stories from the city, stories from the sea - P.J. HARVEY
2. Exterminator - PRIMAL SCREAM
3. The unutterable - THE FALL
4. Rated R - QUEENS OF THE STONE AGE
5. Relationship of command - AT THE DRIVE-IN
6. All hands on the bad one - SLEATER-KINNEY
7. The friends of Rachel Worth - THE GO-BETWEENS
8. The moon and Antarctica - MODEST MOUSE
9. The sophtware slump - GRANDADDY
10. 100 broken windows - IDLEWILD
11. The teaches of Peaches - PEACHES
12. Automatic midnight - HOT SNAKES
13. More light - J MASCIS + THE FOG
14. Good news for modern man - GRANT HART
15. God says no - MONSTER MAGNET
16. Thirteen tales from urban bohemia - THE DANDY WARHOLS
17. Golden lies - MEAT PUPPETS
18. The W - WU-TANG CLAN
19. Got it made - BRASSY
20. Will save us all! - CHICKS ON SPEED

Top 20 Tracks of 2000

1. Good fortune - P.J. HARVEY
2. The clock - THE GO-BETWEENS
3. Small thief - ROYAL TRUX
4. Two librans - THE FALL
5. Swastika eyes - PRIMAL SCREAM
6. Fuck the pain away - PEACHES
7. Whiteout - BOSS HOG
8. One armed scissor - AT THE DRIVE-IN
9. Feel good hit of the summer - QUEENS OF THE STONE AGE
10. Youth decay - SLEATER-KINNEY
11. In particular - BLONDE REDHEAD
12. Nevermind (what was it anyway) - SONIC YOUTH
13. Tiny cities made of ashes - MODEST MOUSE
14. The crystal lake - GRANDADDY
15. Dress sexy at my funeral - SMOG
16. Grumpus - LAMBCHOP
17. Son of Sam - ELLIOTT SMITH
18. Hit the snow - THE AISLERS SET
19. Little discourage - IDLEWILD
20. Canaveral - SHELLAC

Take 3, Scene 1980

Φινάλε με το τραγούδι της εβδομάδας, που αυτή την φορά δεν μπορεί παρά να είναι το κομμάτι που ενέπνευσε τον τίτλο αυτής της στήλης, μία από τις κορυφαίες συνθέσεις του Paul Weller για τους The Jam από το 1980 - That’s entertainment λοιπόν:

The Jam - That's Entertainment

Introducing…Telepathe

“Provoke a frenzy in me my love, provoke a frenzy in me…” - Devil’s Trident

Album: Dance Mother
Εταιρία: V2-COOPERATIVE / IAMSOUND
Web: http://www.myspace.com/telepathe
Βαθμός: 9/10

Πριν καλά-καλά ξεκινήσει το 2009 έχουμε ήδη στα χέρια μας τις πρώτες εξαιρετικές κυκλοφορίες και ανάμεσά τους ξεχωρίζει το Dance Mother, το ντεμπούτο άλμπουμ των Telepathe από το Brooklyn. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2004 από την Busy Gangnes και τη Melissa Livaudais που προηγουμένως έπαιζαν μαζί στους prog-punk Wikkid. Το όνομα του γκρουπ είναι εμπνευσμένο από μια συνάντηση με μια γυναίκα που ισχυριζόταν ότι μπορεί να επικοινωνεί τηλεπαθητικά με τα ζώα και το διάλεξαν γιατί, όπως λένε, «το να παίζεις μουσική με άλλους, ειδικά όταν αυτοσχεδιάζεις, είναι ένα είδος τηλεπαθητικής επικοινωνίας».

Ακριβώς πριν 3 χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2006, κυκλοφορούν το πρώτο τους EP Farewell Forrest στην ανερχόμενη ανεξάρτητη εταιρεία The Social Registry (σπίτι επίσης των Gang Gang Dance, υπεύθυνων για ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2008, το Saint Dymphna). Ακολουθεί τον Ιούνιο του 2007 το 12” Sinister Militia με δύο νέα κομμάτια καθώς και δύο remix από τους Tyler Pope των !!! και Drew Daniel των Matmos που κάνουν τους ατμοσφαιρικούς ηχητικούς τους πειραματισμούς πιο φιλικούς για το dance floor.

Telepathe - Live@Bowery Ballroom, New York (24/4/2008)

Περνώντας στο 2008 έχουμε να σημειώσουμε τρία σημαντικά σημεία στην ανερχόμενη καριέρα τους. Πρώτο, βέβαια, το γεγονός ότι έχουν την «τύχη» να τους δω εγώ live (έπαιζαν support σε συναυλία των Foals στη Νέα Υόρκη) και να εντυπωσιαστώ αρκετά ώστε να αναλάβω τώρα να τους κάνω διάσημους στο πανελλήνιο (δηλαδή το αναγνωστικό κοινό του mix grill)! Φυσικά, στην απόφασή μου αυτή, σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα άλλα δύο σημαντικά γεγονότα της χρονιάς, οι κυκλοφορίες των δύο εξαιρετικών singles που ακολούθησαν, το Chrome’s on it (η πιο pop-friendly κυκλοφορία τους, με παιχνιδιάρικα μελωδικά φωνητικά που εντυπωσιάζουν και ασυνήθιστους, επηρεασμένους από το hip-hop, ρυθμούς) και το Devil’s trident (οι Slits συναντούν τους Kraftwerk σε μια στοιχειωμένη disco). Tα δύο αυτά super κομμάτια καθώς και η πληροφορία ότι ο Dave Sitek των φοβερών και τρομερών TV On The Radio είχε αναλάβει χρέη παραγωγού για το ντεμπούτο άλμπουμ τους, έκαναν το Dance Mother μια από τις πιο αναμενόμενες κυκλοφορίες του 2009.

Οι μεγάλες μας προσδοκίες δικαιώθηκαν απόλυτα από την πρώτη κιόλας ακρόαση του δίσκου. Αιθέριες, σκοτεινές μελωδίες που αντλούν έμπνευση τόσο από το trip-hop των Portishead όσο και από τη γοτθική γοητεία των Cocteau Twins, συνδυάζονται με πειραματικούς ρυθμούς εμπνευσμένους από τους hip-hop σταθμούς της Νέας Υόρκης (δηλώνουν ότι είναι το αγαπημένο τους ραδιοφωνικό άκουσμα) και επαναλαμβανόμενα tribal κρουστά. Η electropop των early ’80s παντρεύεται με τη φεμινιστική D.I.Y. punk αισθητική των late ’70s και το αποτέλεσμα είναι ένας μοναδικός, γνήσια εφευρετικός ήχος, ο ήχος του 2009.

Αν ανήκετε σε αυτούς που περιέλαβαν τα άλμπουμ των Portishead και των TV On The Radio στα κορυφαία του 2008 (και δεν ήμασταν και λίγοι), θα κάνετε καλά να αναζητήσετε το Dance Mother των Telepathe και είμαι βέβαιος ότι στο τέλος του 2009 θα έχετε φυλάξει μια ξεχωριστή θέση για αυτό, στο δικό σας “Best of” της χρονιάς.

So Fine (το νέο single)

Devil's Trident

An Evening With Greg Dulli & Mark Lanegan - Live @ Gagarin 205 (4/2/2009)

I Get A Kick Out Of You…

Στο λεξικό του rock που σκοπεύω να γράψω όταν αποσυρθώ στην παραθαλάσσια βίλα που θα μου εξασφαλίσουν τα κέρδη από το ασταμάτητο blogging (τώρα και στο mix grill!), κάτω από τον ορισμό της λέξης cool θα υπάρχει η φωτογραφία του Mark Lanegan. Όταν γύρω του μαινόταν η ηλεκτρική καταιγίδα των Screaming Trees (εκεί στα τέλη των ’80s, αρχές των ’90s) αυτός αποτελούσε το ατάραχο μάτι του κυκλώνα, γραπωμένος στο στήριγμα του μικροφώνου του στο κέντρο της σκηνής, ικανός να σε ισοπεδώσει μόνο με τη δύναμη της φωνής του.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, στη σόλο πλέον καριέρα του, ο Lanegan απόδειξε ότι μπορεί να είναι το ίδιο αποτελεσματικός και όταν συνοδεύεται από πιο λιτή ηχητική συνοδεία. Και αυτή ακριβώς η λιτότητα (λέξη πάντα επίκαιρη στην Ελλάδα) ήταν το στοιχείο που κυριάρχησε το βράδυ της Τετάρτης στη σκηνή του Gagarin 205: τρεις καρέκλες, στο κέντρο ο Lanegan με τα χέρια στα γόνατα, απόλυτα συγκεντρωμένος στο μικρόφωνό του, αριστερά του ο Dave Rosser με την κιθάρα του, και δεξιά του ο έτερος άσωτος Gutter Twin, o Greg Dulli. Ο πρώην αρχηγός των θρυλικών Afghan Whigs, οδηγεί με την κιθάρα του ή το πιάνο τη μουσική (κάποια στιγμή βγάζει και μια φυσαρμόνικα), μοιράζεται τα φωνητικά καθήκοντα με τον Lanegan (αν και η δική του φωνή μάλλον ταιριάζει καλύτερα σε πιο ηλεκτρικό ήχο) και αναλαμβάνει και την στοιχειώδη επικοινωνία με τον κόσμο που είχε γεμίσει από νωρίς τα καρεκλάκια και τους διαδρόμους του Gagarin.

Όπως ήταν αναμενόμενο, σε αυτήν την unplugged εμφάνισή τους το υλικό που παρουσιάστηκε ήταν πολύ διαφορετικό από την προηγούμενη, εντελώς στην πρίζα, συναυλία τους ως Gutter Twins το Μάιο (περισσότερα εδώ) με αρκετά κομμάτια από το παρελθόν τους που δεν τα παίζουν συχνά, αλλά και διασκευές, όπως το «All I have to do is dream» των Everly Brothers ή το «I get a kick out of you» του Cole Porter. Στα highlights της βραδιάς θα έβαζα επίσης τα «The Stations» (από το περσυνό «Saturnalia», Top 10 στο προσωπικό μου «best of» της χρονιάς), «The river rise» και «Resurrection song» (από τα σόλο άλμπουμ του Lanegan «Whiskey for the holy ghost» και «Field Songs» αντίστοιχα).

Συμπερασματικά, μια εξαιρετική βραδιά παρέα με δύο από τις σπουδαιότερες μορφές του αμερικάνικου rock ήχου της τελευταίας 20ετίας και βάλε, και μία από τις λίγες φορές που δεν θα με ακούσετε να διαμαρτύρομαι επειδή οι διοργανωτές συναυλιών μας φέρνουν συνέχεια τα ίδια και τα ίδια ονόματα.

Υ.Γ.1: Με δεδομένο ότι ο Dulli έχει γράψει στίχους όπως «Cigarettes are going to kill me» και σε παλιότερη συναυλία των Twilight Singers είχε ειδική θέση για το τσιγάρο και το ουισκοπότηρο στο stand του μικροφώνου του, εντύπωση μου κάνει η στροφή του προς ένα πιο straight edge στυλ. Ούτε ένα τσιγάρο στο 90λεπτο και μόνο νεράκι και για τους τρεις...μπράβο τα παιδιά!

Υ.Γ.2: Ευχαριστώ την alegra που εξασφάλισε φωτογραφικό υλικό για λογαριασμό του mix grill και του cool music central, διακινδυνεύοντας τη σωματική της ακεραιότητα – πολύ αυστηρό το security με τους ερασιτέχνες φωτογράφους αυτή τη φορά.