Radiohead bio : The (Street) spirit of a creep - 1998 - 2008

1998 - 2002 : Το πρώτο παιδί της νέας εικόνας τους παθαίνει... αμνησία

Το ‘Pyramid Song’, 1o single του ‘Kid A’, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Tibetan Freedom Concert στο Amsterdam στις 10/12/1998. Για να κυκλοφορήσουν το δίσκο τον Οκτώβριο του 2000, οι Radiohead εφάρμοσαν κάτι καινούργιο, 3 ζωντανά webcasts (live εμφανίσεις μέσω Internet).Λίγο πριν κυκλοφορήσει το ‘Kid A’, στις 27 Ιουνίου του 2000 οι Radiohead επιτέλους εμφανίζονται στην Ελλάδα. Η σχέση τους με το κοινό ήταν φοβερή. Λες και ήταν στο studio και έπαιζαν στους φίλους τους τα καινούργια τους κομμάτια και κάποια παλιά για να κάνουν κέφι – Ούτε που να ακούσουν βέβαια για το ‘Creep’. Όσοι πε­ρίμεναν μια πολύ rock συναυλία σίγουρα απογοητεύτηκαν. Όσοι όμως ήρθαν να ακούσουν μια πρόβα του συγκροτήματος, που να παίζει περίπου όλα τα τραγούδια του με διαφορετικό τρόπο εντυπωσιάστη­καν. Σε κάποια στιγμή της συναυλίας, ο Thom Yorke είπε στους ριψοκίνδυνους που είχαν σκαρφαλώσει στα βραχάκια του Λυκαβηττού : ‘Watch out the (karma) police is coming… '.

Το δίλημμα για το συγκρότημα ήταν να εκμεταλλευτούν την επιτυχία του “O.K.Computer” και να φτιάξουν έναν πα­ρόμοιο δίσκο, ή να αλλάξουν ύφος στη μουσική τους. Προς μεγάλη έκπληξη και απογοήτευση πολλών μουσικόφιλων που τους γνώρισαν με τον τελευταίο δίσκο και προς μεγάλη χαρά για τους αληθινούς fans του συγκροτήματος, οι Radiohead προσφέρουν στους επόμενους 2 δίσκους μια διαφορετική πλευρά του εαυτού τους, κρατώντας όμως κομμάτια από την ταυτότητα τους. Για πολλούς το ‘Kid A’ ήταν μια αποτυχία. Για μας όμως ήταν μια καταπληκτική δουλειά, το «πρώτο παιδί» της νέας εικόνας τους. Αρκετοί πειρα­ματισμοί με διάφορα όργανα, μελωδία, περισσότερο ηλεκτρονικός ήχος και κο­ρυφαίες στιγμές του δίσκου : The National Anthem, Idioteque, I might be wrong και How to disappear Completely. Πάντως, τη χρονιά εκείνη το ‘Kid A’ φιγούραρε στα 10 καλύτερα της χρονιάς για πολλές λίστες περιοδικών, ιστοσελίδων και εκπομπών.

Οκτώ μήνες μετά την κυκλοφορία του ‘Kid A’, το συγκρότημα βγάζει την ηχογράφηση του 2ου παιδιού τους ‘Amnesiac’, ή αλλιώς την ολοκλήρωση των πειραματισμών τους. Οι Radiohead διανύουν μια ιδιαίτερα πα­ραγωγική περίοδο, μιας και ηχογραφούν πολλά κομμάτια σε σύντομο χρονικό διάστημα. To ‘Amnesiac’ αντιμετωπίστηκε με ακόμη μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα. Το συγκρότημα κατάφερε σίγουρα να διώξει τους οπαδούς του, που ήρθαν από τις εμπορικές επιτυχίες τους. Κορυφαίες στιγμές του δίσκου : ‘Knives Out’, ’I might be wrong’, Pyramid Song’ και (για μας) ‘Life In A Glasshouse’.

2002 - 2004 : Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη...

Η συνταγή για το επόμενο βήμα ήταν η ίδια όσον αφορά τη διαδικασία, αλλά με κάποιες διαφορές όσον αφορά το αποτέλεσμα. Τον Ιούλιο και Αύγουστο του 2002, το συγκρότημα περιοδεύει παίζοντας – δοκιμάζοντας κάποια νέα τραγούδια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ολοκληρώσουν το “Hail to the thief” σε μόλις 2 εβδομάδες (το μικρότερο διάστημα ολοκλήρωσης ενός δίσκου τους, μετά το “Pablo Honey”) με το Nigel Godrich στο πλευρό τους. Στο album αυτό το συγκρότημα είχε τη μικρότερη δυνατή πίεση, σε σύγκριση με τα προηγούμενα και για το θέμα αυτό ο Ed O’ Brien είχε δηλώσει σε συνέντευξη του ότι μετά την ολοκλήρωση του δίσκου για πρώτη φορά δε θέλαμε να σκοτώσουμε ο ένας τον άλλο… Οι ίδιοι είχαν δηλώσει το προηγούμενο διάστημα ότι θα ήθελαν να ροκάρουν περισσότερο σε αυτό το album και αυτό έκαναν τελικά, χωρίς όμως να ξεφύγουν από τους πειραματισμούς τους, που μας είχαν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.

Το “Hail to the thief” κυκλοφόρησε στις 9 Ιουνίου του 2003 με ένα εξαιρετικό εξώφυλλο, δείγμα της πολύ καλής αισθητικής που έχει το συγκρότημα (αυτό φαίνεται και στο site τους άλλωστε). Το album είχε εξαιρετική εισπρακτική επιτυχία (Νο 1 στη Μ. Βρετανία) και πούλησε εκατομμύρια κόπιες. Παρ’ όλα αυτά, προσωπικά το θεωρώ λίγο υποδεέστερο των 2 προηγούμενων, ακόμη κι αν το συγκρότημα επέστρεφε σε κιθαριστικούς ήχους. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν στο δίσκο είναι τα εξής : “There, there”, “Where I end and you begin”, “2+2=5”, “A punch up at a wedding”.

Από το Μάιο του 2003 μέχρι τον επόμενο Μάη, οι Radiohead περιοδεύουν ανά τον κόσμο και στη συνέχεια αποφασίζουν να δώσουν λίγο χρόνο στις οικογένειες τους – μεγάλωσαν άλλωστε τα ασχημόπαπα – και στις solo δουλειές τους.

2007 - 2008 : Το "γυμνό" ουράνιο τόξο τους

Τα κεφάλια μπήκαν μέσα για τον 7ο και πιο πρόσφατο δίσκο τους το Φεβρουάριο του 2005. Το συγκρότημα είχε ολοκληρώσει το συμβόλαιο του με την ΕΜΙ και ουσιαστικά δεν ανήκε σε καμία Δισκογραφική Εταιρεία. Με τον Nigel Godrich για άλλη μια φορά στο πλευρό τους και τον Mark Stent ολοκληρώνουν το νέο τους παιδί τον Ιούλιο του 2007, έχοντας παίξει πιο πριν σε συναυλίες τους 13 καινούργια τραγούδια. Είναι όπως μάθεις μικρός, μετά δεν αλλάζεις συνήθειες… Τον Οκτώβριο της περσινής χρονιάς ταράζουν τα νερά και καταφέρνουν να κάνουν όλο τον κόσμο να μιλάει για αυτούς. Πώς ;;;

Το “In Rainbows” κυκλοφορεί ψηφιακά, χωρίς εξώφυλλο σε illustration χαρτί, χωρίς artwork με τους στίχους, λιτό, με 10 super τραγούδια, σε τιμή που ο κάθε μουσικόφιλος επέλεγε ότι του αξίζει. Απίστευτο!!! Μια επανάσταση στη μουσική, μια αλλαγή στη δισκογραφία, ένα βήμα που δοκιμάζουν αρκετοί νέοι και παλιοί καλλιτέχνες, μιας και η δύναμη του Διαδικτύου είναι τεράστια. Μαζί με την ψηφιακή κυκλοφορία, οι φίλοι τους παραγγείλαμε το diskbox, το οποίο περιείχε CD, βινύλιο, artwork και βιβλιαράκι στίχων σε μια απίστευτη συσκευασία. Το “In Rainbows” κυκλοφορεί στα τέλη Δεκέμβρη – αρχές Γενάρη από την XL Records.

Σε σύγκριση με προηγούμενα albums τους, το τελευταίο δισκάκι έχει περισσότερο τη σφραγίδα του τραγουδιστή τους Thom Yorke στο γράψιμο των τραγουδιών. Για να καταλάβετε όμως πως λειτουργούν οι Radiohead , το 2ο single του δίσκου “Nude” παίχτηκε για πρώτη φορά με λίγο διαφορετικό τρόπο στην περιοδεία για το “OK Computer”, δέκα χρόνια πριν δηλαδή. Η πρώτη εκτέλεση του “Reckoner” ήταν το 2001, όσο κι αν η τωρινή μορφή του τραγουδιού διαφέρει με εκείνη. Τα γράφω αυτά για να καταλάβετε πόσο σημαντικά είναι τα live τους και πόσο πολύ θέλουμε να τους δούμε στην Ελλάδα.

Η προσωπική μου άποψη για το “In Rainbows” είναι πολύ θετική (τι θα έλεγες άλλωστε, θα μου πείτε). Νομίζω ότι το συγκρότημα δημιούργησε ένα δίσκο, που αποτελεί συνέχεια (σε ένα βαθμό) του “OK Computer”. Πιστεύω ότι ξεπερνάει τα 2 προηγούμενα και βρίσκεται σε παρόμοιο επίπεδο με το “Kid A”. Οι συνθέσεις συνδυάζουν μελωδικότητα με πειραματισμούς και το τελικό αποτέλεσμα είναι ίσως πιο εύπεπτο στους ακροατές του, συγκριτικά με προηγούμενες αντίστοιχες προσπάθειες. Δεν μπορώ να πω ότι το album περιέχει το τραγούδι – κράχτη (βλέπε Creep, Street Spirit, Karma Police, No Surprises κλπ), αλλά είναι ένα πολύ καλά δεμένο αποτέλεσμα, το οποίο εδώ και 9 μήνες περίπου έχει παίξει εκατοντάδες φορές στις καθημερινές μου Λίστες. Κορυφαίες στιγμές του δίσκου : “Nude”, “Reckoner”, “Weird Fishes/Arpeggi”, “All I need”, “House of Cards”, “Jigsaw falling into place”.

Η κορυφή για τα UK Chart & Billboard ήταν εύκολο πράγμα για το “In Rainbows”. Και όχι μόνο αυτή, μιας και ήταν το καλύτερο album για πολλές Λίστες της περσινής χρονιάς (και της δικιάς μου). Και εμπορική επιτυχία λοιπόν και καταξίωση στις κριτικές των δημοσιογράφων (όχι ότι εγώ είμαι δημοσιογράφος βέβαια…).

Ποια θα είναι άραγε η συνέχεια ; Είναι δύσκο­λο να υποθέσεις ποιο θα είναι το επόμενο βήμα τους. Σίγουρα, πάντως μας έχουν κάνει πιο εκλεκτικούς… και μπορεί πιο ξεχωριστούς.

Ραδιοκέφαλοι Δίσκοι

Pablo Honey (1993)
Singles : Prove yourself, Creep, Anyone can play guitar, Stop Whispering.

The Bends (1995)
Singles : My Iron Lung, High and Dry, Fake plastic trees, Just, Street spirit.

OK Computer (1997)
Singles : Lucky, Paranoid Android, Karma Police, Let Down, No surprises.

Kid A (2000)
Singles : Optimistic.

Amnesiac (2001)
Singles : Pyramid song, Knives Out, I might be wrong.

Hail to the Thief (2003)
Singles : There there, Go to sleep, 2+2=5.

In Rainbows (2007)
Singles : Bodysnatchers, Jigsaw falling into place, Nude, House of Cards.

Α' Μέρος Αφιερώματος στους Radiohead

- Περισσότερα στις 8 στο "active radio" -

Radiohead bio : The (Street) spirit of a Creep - 1982 - 1997

1982 - 1992 : Από την εφηβία στην ενηλικίωση

1982, σε ηλικία 14 ετών o Thom Yorke ζήτησε από το συμμαθητή του Colin Greenwood (μπάσο) να φτιάξουν ένα συ­γκρότημα μαζί με τον Ed O’ Brien (κιθάρα). Οι 2 πρώτοι ήταν ήδη σε μια σχολική punk μπάντα, τους TNT. Ο Phil Setway έγινε ο drummer του σχήματος και ο αδερφός του Colin, ο Jonny παρακαλώντας τους συμπλήρωσε την πεντάδα. Αρχικά, έπαιξε harmonica στο σχήμα, μετά keyboards και κατέληξε να είναι ο βασικός κιθαρίστας.

Το συγκρότημα έφτιαξε το ντεμπούτο του στην ταβέρνα του Jericho στην Οξφόρδη μερικά χρόνια πιο μετά, το 1987. Το όνομα αυτών On A Friday, γιατί έκαναν πρόβες τις Παρασκευές. Το πρώτο demo έγινε το 1991 και ένας φίλος των Thom και Colin, o John Butcher πήγε την κασέτα στα Courtyard Studios , η οποία έκανε εντύπωση στους παραγωγούς, με αποτέλεσμα να ζητήσουν κι άλλο υλικό. Μετά από 6 μήνες πήραν άλλη μια κασέτα με τα Stop Whispering και What’s that you say, τα οποία βέβαια είχαν τη δικιά τους ταυτότητα και εντυπωσίασαν. Στη συνέχεια έφτιαξαν άλλη μια κασέτα (Manic Hedgehog Demo) και τα πράγματα άρχισαν να κινούνται γρήγορα, μιας και πολλές δισκογραφικές εταιρείες τους κυνηγούσαν, με την Parlophone/EMI να κερδίζει.

Ακόμη κι αν ο κόσμος άρχισε να τους γνωρίζει ως ‘On A Friday’ , το συγκρότημα άλλαξε το όνομα του σε Radiohead από το τραγούδι των Talking Heads “Radio Head” από το True Stories album.

1992 - 1995 : Είναι άραγε το συγκρότημα του ενός τραγουδιού ;

Το Μάρτιο του 1992 κυκλοφορούν το EP ‘Drill’ με το ‘Prove Yourself’ ως το βασικό κομμάτι. Έφτασε στο Νο 101 του Βρετανικού chart. Στην επόμενη δουλειά τους αλλάζουν παραγωγούς και η Parlophone/EMI τους αναγκάζει να κυκλοφορήσουν τα κομμάτια Inside My Head , Lurgee , κάτι το οποίο δεν ήθελε το συγκρότημα. Έτσι, μια μέρα σε μια πρόβα βγήκε το τραγούδι που τους ανέβασε στα ουράνια, το Creep. Σύμφωνα με τον μπασίστα του συγκροτήματος Colin Greenwood, το Creep γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 από τον Thom Yorke στο Πανεπιστήμιο του Exeter και μόλις το παρουσίασε στα υπόλοιπα μέλη των Radiohead, όλοι τους ενθουσιάστηκαν και κάτα κάποιο τρόπο αποτέλεσε έναν επιπλέον λόγο για να συνεχίζουν να γράφουν μουσική. Μέσα σε 3 εβδομάδες βγήκε το 1ο album : ‘Pablo Honey’ . Η κυκλοφορία του θα γινόταν στο νέο χρόνο.

Όλοι περίμεναν τη μεγάλη επιτυχία του Creep, κάτι το οποίο δε γινόταν, μέχρις ότου ένας Ραδιοφωνικός Σταθμός στο San Fransisco ονόμασε Creep το καλύτερο τραγούδι της χρονιάς. Το νέο μαθεύτηκε γρήγορα και το τραγούδι έφτασε στο Νο 34 και το album έγινε χρυσό. Στη γενέτειρα τους έφτασαν εκείνη την εποχή στο Νο 7, αφού τους ανακάλυψαν οι Αμερικάνοι. Το Pablo Honey είχε σίγουρα το μάγο του, το Creep. Δεν ήταν άσχημος δίσκος όμως. Καλές στιγμές του τα ‘You’και ‘Anyone Can Play Guitar’. Οι Radiohead άρχισαν να εμφανίζουν σημάδια της ταυτότητας τους. Το ζητούμενο βέβαια ήταν αν θα παράμεναν στη συνέχεια ως το συγκρότημα του ενός τραγουδιού ή θα γίνονταν ένα μεγάλο group.

Καλοί στίχοι, λυρισμός, μελωδία και οργή τα πρώτα σημάδια των 5 Radiohead. Όλοι περίμεναν τη συνέχεια του Creep. Το συγκρότημα προσπαθούσε πολύ. Εν τω μεταξύ, το 1994 κυκλοφορούν το EP ‘My Iron Lung’, το οποίο περιείχε το ομώνυμο single και κάποιες ζωντανές στιγμές του σχήματος (Νο 24 στα charts).

1995 - 1997 : Ο δίσκος της δεκαετίας

Εκείνη την περίοδο παρατούν το studio και περιοδεύουν ανά τον κόσμο - χωρίς να παίζουν το τραγούδι, που τους έκανε γνω­στούς, μιας και ήθελαν να φύγουν σύντομα από την ασπίδα του Creep και να αποδεί­ξουν την αξία τους - κάτι το οποίο τους έκανε να βελτιώσουν τα κομμάτια τους και να ολοκληρώσουν το ‘The Bends’ σε μια βραδιά. Το album κυκλοφορεί το 1995 και το συγκρότημα μετά την κυκλοφορία του 5ου single του δίσκου, ‘Street Spirit’, έπαψε να είναι το συγκρότημα του ενός τραγουδιού (έφτασε στο Top 10).

Στις αρχές του 1996, οι Radiohead ξεκινούν να γράφουν το ‘O.K. Computer’ με παραγω­γό το Nigel Godrich. Επηρεασμένοι από το καλό αποτέλεσμα που είχε ο πειραματισμός των τραγουδιών του ‘The Bends’ στις συ­ναυλίες του συγκροτήματος, έκαναν το ίδιο και για αυτό το δίσκο. Το Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς μετακομίζουν στο σπίτι της ηθοποιού Jane Seymour στο Bath της Αγγλίας και εκεί ολοκλήρωσαν έναν από τους δίσκους που στιγμάτισαν τον ήχο της δεκαετίας του ’90.

Το O.K.Computer κυκλο­φόρησε το Καλοκαίρι του 1997 και ήταν το καλύτερο soundtrack που μπορούσαν να φτιάξουν οι Radiohead για τη ταινία που είχαν οι ίδιοι φανταστεί. Άλλωστε, τους αρέ­σει να φτιάχνουν μουσική για ταινίες. Με ένα καταπληκτικό πρώτο single (Paranoid Android – 6’20’’), μεγάλες στιγμές τα ‘Karma Police’, ‘No Surprises’ και ‘Let Down’, την κινηματογραφική πλευρά του δίσκου (Exit Music (for a film) ) και την «τουριστική» του θέα (‘The Tourist’). Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι το καλύτερο album των 90s.

Ακολούθησε μεγάλη περιοδεία ανά τον κό­σμο – Το album πήρε Grammy για το Καλύ­τερο Alternative δίσκο της χρονιάς και βέβαια οι προσδοκίες των μουσικόφι­λων έγιναν ακόμη μεγαλύτερες για τη συνέχεια. Το συγκρότημα πήρε λίγο διάστημα για να ξεκουραστεί και έκανε λίγες εμφανίσεις, πριν κυκλοφορήσει την επόμενη του δουλειά.

Διαβάστε σήμερα στις 17:00 το 2ο μέρος του Αφιερώματος μας στους Radiohead. Ακούστε το βράδυ στην εκπομπή του "mix grill" στο "active radio" όλο το Αφιέρωμα σε αυτό το μεγάλο συγκρότημα. Από το "Stop whispering" στο "Creep" κι από το "Street Spirit" στο "Karma Police".

Creep live - 1994