Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008

HAWAII FIVE-O


Το τεράστιο τροπικό κύμα σάρωνε την οθόνη, η δυνατή μουσική τίτλων «έμπαινε» και ο Μαγκάρετ τα έβαζε με τους κακούς και έβγαινε ατσαλάκωτος και καλοχτενισμένος.



Είπα να κλείσω τη φετινή σαιζόν με μια μικρή αναφορά στη surf μουσική και αν μη τι άλλο καλύτερος τρόπος από το Hawaii 5-0 των Ventures δε νομίζω ότι υπάρχει. Εμείς το ακούσαμε στη δεκαετία του ’70 αλλά η μουσική surf εμφανίζεται πολύ νωρίτερα στα τέλη της δεκαετίας του ’50, εκεί στη Νότια Καλιφόρνια που δε βρέχει ποτέ (που λέει κι ένα τραγούδι) και είναι πάντα καλοκαίρι. Το rocn’n’roll «παίζει» για τα καλά, οι Beatles δεν έχουν χτυπήσει ακόμα την πόρτα της Αμερικής και στην Orange County η τζαζ instrumental παράδοση συναντά τις τρομπέτες και τις κιθάρες των μαριάτσι από τα νότια σύνορα με το Μεξικό. Το νέο μουσικό ιδίωμα ντύνει τα beach party και μπλέκεται με τη beat κουλτούρα. Καλλιτέχνες όπως ο Dick Dale και οι Del-tones, οι Challengers και οι Surfaris βρίσκουν τον ήχο τους και σύντομα μπαίνουν στις λίστες του Billboard.



Γκρουπ από άλλες πολιτείες (χωρίς θάλασσα) όπως οι Τrashmen (Surfin bird) και οι Rivieras (California sun – αργότερα θα ακουστεί και από τους Ramones) ακολουθούν αυτό το μουσικό δρόμο για να βρεθούν και αυτοί στους καταλόγους των επιτυχιών.





Στην Ευρώπη ο Clif Richard και οι Shadows ακολουθούν το κύμα και γυρίζουν την ήπειρο με ένα dοuble decker bus κάνοντας μια στάση και στην Ελλάδα.



Αν ξεχνάγαμε τους Beach boys θα έπεφτε η σανίδα (του surf) να μας πλακώσει. Έκαναν μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ και έδωσαν επίτυχίες όπως το Surfin USA (στη μελωδία του Johnny be good του Chuck Berry), Barbara Ann αλλά και μπαλάντες όπως το Surfin girl.
Δε μπορούμε να παραλείψουμε φυσικά το Good Vibrations, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ιστορία της μουσικής.



Αργότερα στη δεκαετία του ’60 το κλίμα αλλάζει και η βρετανική εισβολή βάζει στην άκρη το surf και τις σανίδες. Η μικρή και η μεγάλη οθόνη θα δανειστούν αρκετά κομμάτια για να ντύσουν σήριαλ και ταινίες και η μουσική θα παίξει το δικό της ρόλο για αρκετά χρόνια μέχρι τις μέρες μας. Σκηνές από ταινίες όπως το Full metal jacket, το Good Morning Vietnam και φυσικά το Pulp Fiction θα μας μείνουν αξέχαστες και για τη μουσική τους και τα soundtrack θα μοσχοπουληθούν.



Στη χώρα μας παγωτά και φρουί ζελέ θα μας υποσχεθούν δροσερά καλοκαίρια με υπόκρουση surf στα ‘80ies και μερικοί παλαβοί θα φοράνε πουκάμισα με ιβίσκους και θα ακούνε όποτε τους τη "δώσει" το wipe out...



Kαλές διακοπές και ραντεβού το Σεπτέμβρη, gPaz.

2 σχόλια:

gbal είπε...

gpaz, που τα θυμήθηκες τα φρουϊ ζελέ... xaxaxaxa.

Πολύ καλό και περιεκτικότατο το mini-αφιέρωμα σου Γιώργο.

Καλές διακοπές στην πανέμορφη Σάμο!!!

LEONIDAS FROM CARAVEL είπε...

GPAZ RIDE THE WILD SURF!