"Κράτα το κεφάλι του! Τον φάγανε!"
Δευτέρα, 08.12.08
-Μην έρθεις από Ναυαρίνου.-Τι γίνεται;-Κυνηγιούνται εδώ και μισή ώρα.-Πόσοι;-Πέντε-έξι «Μεσολογγίτες» (σ.σ.: επειδή το στέκι των παιδιών είναι στη Μεσολογγίου). Μικροί είναι. Τους χώθηκαν δύο.-Ε, δεν είμαστε καλά, έρχονται πίσω. Παιδιά, ξαναγυρίζουν πίσω.-Πυροβόλησε; Τι κάνουν, ρε;Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, στις εννιά παρά. «Τον πέτυχε; Πού; Παιδιά τον πέτυχε». Φωνές, ουρλιαχτά, «Ποιος ήταν;». Ο Αλέξης. Τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες έβγαινε εδώ συχνότερα. Τώρα όλοι πάνω από το κεφάλι του, φίλοι του και περαστικοί, όχι πάνω από δέκα άτομα.
-Κράτα του το κεφάλι.-Σκέπασέ τον. Νερό, παιδιά.-Βγάλ’ του το μπουφάν/ Σκέπασέ τον. Τεχνητή αναπνοή.-Κράτα το κεφάλι του! Τον φάγανε!-Πάμε ξανά τεχνητή αναπνοή.
Ο Αλέξης ήταν ξαπλωμένος στον πεζόδρομο, αλλά είχε ήδη φύγει. Ενας τρέχει προς την πλατεία - το ΕΚΑΒ μόλις έχει φτάσει . Βγάζει μια δυνατή κραυγή, σηκώνει τα χέρια στο ασθενοφόρο. «Ε! Ανοίχτε πόρτες. Ανοίχτε πόρτες! Πάει το παιδί, πέθανε». Κάνουμε στην άκρη - οι νοσοκόμοι μάς διώχνουν. Τον παίρνουν αμέσως και μένουμε μόνοι. Μια ξανθούλα μικρή, όχι πάνω από δεκαπέντε χρόνων, καταρρέει πάνω στο πεζούλι. Ενα αγόρι, ίδιας ηλικίας, κρατάει το κεφάλι του και κάνει κύκλους, κλαίγοντας μόνος του, πολύ τρομαγμένος - αναρωτιέται «Γιατί δεν ήμουν εγώ;». Ενας -αυτός που τον φρόντιζε- είναι πεσμένος ανάσκελα, με πάγο στο μέτωπό του. Ενας άλλος έχει ήδη τηλεφωνήσει στα κανάλια. Κι ένας άλλος μας δείχνει το βίντεο που τράβηξε με το κινητό του, τους πυροβολισμούς, το παιδί να πέφτει και τους δράστες να φεύγουν ανενόχλητοι περπατώντας. Η είδηση έχει ήδη γυρίσει όλα τα Εξάρχεια. Εχει μαζευτεί κόσμος. Η απόφαση έχει βγει: «Φύγε. Ή μείνε. Σήμερα θα τα κάψουμε όλα. Τα πάντα». Μια σειρήνα περιπολικού ακούγεται από τα παραπάνω στενά και ερεθίζει όλους όσους ήταν υπ’ ατμόν, μετά το τραγικό συμβάν. «Φύγαμε!». Σε δευτερόλεπτα εξαφανίζονται. Η Αθήνα είναι καζάνι που βράζει. Σε κάθε στενό ανάβει φωτιά. «Εχουμε πόλεμο». Φωτιά σε όλους τους σκουπιδοτενεκέδες. Αντιεξουσιαστικές ομάδες κινούνται προς το κέντρο. Μέλη της Χρυσής Αυγής συγκεντρώνονται στην πλατεία. Οι καφετέριες παραμένουν ανοιχτές, «αν κλείσουμε θα τα σπάσουν όλα. Καλύτερα μέσα». Ο «πόλεμος» έχει αρχίσει. «Είναι απάντηση σε πρόκληση και δεν θα τελειώσει έτσι. Τώρα άρχισαν όλα», λέει βγάζοντας την κουκούλα ένας νεαρός, με ανοιχτή μύτη, τσακισμένος στο ξύλο. Παραγγέλνει καφέ. Κάποιοι παίρνουν τις καρέκλες από τις καφετέριες, τις σπάνε για να τις κάνουν καδρόνια. «Μη βγείτε, γίνεται χαμός». Η περιοχή πνίγεται στα δακρυγόνα. Ομως οι παρέες των μικρών παιδιών που γυρνούσαν ως τα χαράματα της Κυριακής πάνω-κάτω τα Εξάρχεια δεν σκούπιζαν τα μάτια τους γι’ αυτό.
Δευτέρα, 08.12.08
-Μην έρθεις από Ναυαρίνου.-Τι γίνεται;-Κυνηγιούνται εδώ και μισή ώρα.-Πόσοι;-Πέντε-έξι «Μεσολογγίτες» (σ.σ.: επειδή το στέκι των παιδιών είναι στη Μεσολογγίου). Μικροί είναι. Τους χώθηκαν δύο.-Ε, δεν είμαστε καλά, έρχονται πίσω. Παιδιά, ξαναγυρίζουν πίσω.-Πυροβόλησε; Τι κάνουν, ρε;Μεσολογγίου και Τζαβέλλα, στις εννιά παρά. «Τον πέτυχε; Πού; Παιδιά τον πέτυχε». Φωνές, ουρλιαχτά, «Ποιος ήταν;». Ο Αλέξης. Τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες έβγαινε εδώ συχνότερα. Τώρα όλοι πάνω από το κεφάλι του, φίλοι του και περαστικοί, όχι πάνω από δέκα άτομα.
-Κράτα του το κεφάλι.-Σκέπασέ τον. Νερό, παιδιά.-Βγάλ’ του το μπουφάν/ Σκέπασέ τον. Τεχνητή αναπνοή.-Κράτα το κεφάλι του! Τον φάγανε!-Πάμε ξανά τεχνητή αναπνοή.
Ο Αλέξης ήταν ξαπλωμένος στον πεζόδρομο, αλλά είχε ήδη φύγει. Ενας τρέχει προς την πλατεία - το ΕΚΑΒ μόλις έχει φτάσει . Βγάζει μια δυνατή κραυγή, σηκώνει τα χέρια στο ασθενοφόρο. «Ε! Ανοίχτε πόρτες. Ανοίχτε πόρτες! Πάει το παιδί, πέθανε». Κάνουμε στην άκρη - οι νοσοκόμοι μάς διώχνουν. Τον παίρνουν αμέσως και μένουμε μόνοι. Μια ξανθούλα μικρή, όχι πάνω από δεκαπέντε χρόνων, καταρρέει πάνω στο πεζούλι. Ενα αγόρι, ίδιας ηλικίας, κρατάει το κεφάλι του και κάνει κύκλους, κλαίγοντας μόνος του, πολύ τρομαγμένος - αναρωτιέται «Γιατί δεν ήμουν εγώ;». Ενας -αυτός που τον φρόντιζε- είναι πεσμένος ανάσκελα, με πάγο στο μέτωπό του. Ενας άλλος έχει ήδη τηλεφωνήσει στα κανάλια. Κι ένας άλλος μας δείχνει το βίντεο που τράβηξε με το κινητό του, τους πυροβολισμούς, το παιδί να πέφτει και τους δράστες να φεύγουν ανενόχλητοι περπατώντας. Η είδηση έχει ήδη γυρίσει όλα τα Εξάρχεια. Εχει μαζευτεί κόσμος. Η απόφαση έχει βγει: «Φύγε. Ή μείνε. Σήμερα θα τα κάψουμε όλα. Τα πάντα». Μια σειρήνα περιπολικού ακούγεται από τα παραπάνω στενά και ερεθίζει όλους όσους ήταν υπ’ ατμόν, μετά το τραγικό συμβάν. «Φύγαμε!». Σε δευτερόλεπτα εξαφανίζονται. Η Αθήνα είναι καζάνι που βράζει. Σε κάθε στενό ανάβει φωτιά. «Εχουμε πόλεμο». Φωτιά σε όλους τους σκουπιδοτενεκέδες. Αντιεξουσιαστικές ομάδες κινούνται προς το κέντρο. Μέλη της Χρυσής Αυγής συγκεντρώνονται στην πλατεία. Οι καφετέριες παραμένουν ανοιχτές, «αν κλείσουμε θα τα σπάσουν όλα. Καλύτερα μέσα». Ο «πόλεμος» έχει αρχίσει. «Είναι απάντηση σε πρόκληση και δεν θα τελειώσει έτσι. Τώρα άρχισαν όλα», λέει βγάζοντας την κουκούλα ένας νεαρός, με ανοιχτή μύτη, τσακισμένος στο ξύλο. Παραγγέλνει καφέ. Κάποιοι παίρνουν τις καρέκλες από τις καφετέριες, τις σπάνε για να τις κάνουν καδρόνια. «Μη βγείτε, γίνεται χαμός». Η περιοχή πνίγεται στα δακρυγόνα. Ομως οι παρέες των μικρών παιδιών που γυρνούσαν ως τα χαράματα της Κυριακής πάνω-κάτω τα Εξάρχεια δεν σκούπιζαν τα μάτια τους γι’ αυτό.
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Επειδή έτυχε να περάσω πολύ κοντά από την Στουρνάρα εκείνο το μοιραίο βράδυ περί τις 01:00 έχω να πω ότι η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου. Μολότοφ, καπνογόνα, φωτιές σε κάδους, αυτοκίνητα και μαγαζιά, ΜΑΤ, πυροσβεστική και πανικόβλητοι περαστικοί...
Ειλικρινά λυπάμαι για τον χαμό του 15χρονου που μόνο θύμα υπήρξε, αλλά δεν μπορώ να μην καταδικάσω το χάος των "δήθεν" αναρχικών που αναζητούν πάντοτε μια αφορμή για να εκτονωθούν στις ξένες περιουσίες και η Πολιτεία & η Αστυνομία να παραμένουν απλοί θεατές. Επειδή δηλαδή ένας αστυνομικός λειτούργησε κακουργηματικά πρέπει να διαλύσουμε το σύμπαν. Για όλους αυτούς που έκαψαν την Ηλεία και κάηκαν ζωντανοί 60 άνθρωποι, τί πρέπει να κάνουμε δηλαδή;
Συμφωνώ μαζί σου στα περισσότερα. Ο λόγος που ανάρτησα το άρθρο και αναδημοσίευσα από τον Ε.Τ. είναι για να πω πως μια εγκληματική ενέργεια ενός ανεγκέφαλου, όπως φαίνεται, μπορεί να καταστρέψει μια ζωούλα, να πάρει στο λαιμό του και άλλους (βλ.τα παιδιά του) και να βάλει, έστω έμμεσα, φωτιά στο σύμπαν. Γιατί να δώσει αφορμή σε αυτούς που περιγράφεις να "παίξουν" πόλεμο τα ξημερώματα του Σαββάτου;Για πλάκα...Για μαγκιά...
Έχεις δίκιο αλλά σκέψου ότι δολοφονίες γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται πάντα. Το θέμα είναι πώς αντιδρούν οι κοινωνίες σε αυτές. Υπάρχουν τελικά νόμοι και είναι δυνατόν να αποδωθεί δικαιοσύνη; Νομίζω ότι εσύ ειδικά θα συμφωνήσεις σε αυτό. Επίσης για μένα όλα είναι θέμα παιδείας. Γιατί δεν βγήκαμε εγώ κι εσύ στους δρόμους να καίμε τα πάντα;
Παιδιά, συμφωνώ απόλυτα και με τους δυο σας. Λυπάμαι πραγματικά για το μικρό παιδί! Πραγματικά! Να πληρώσουν ακριβά αυτοί που φταίνε! Οι πορείες είναι πάρα πολύ σωστές και πολύ καλώς γίνονται, αλλά οι καταστροφές δε νομιμοποιούνται σε καμία περίπτωση! Βρήκαμε αφορμή για να καταστρέφονται περιουσίες...
Να σας πω μόνο, μιας και είμαι στο κέντρο από το πρωί, πως εγώ από το παράθυρό μου έχω δει μέχρι τώρα παιδιά από 13-17 χρόνων να πηγαίνουν περπατώντας προς το σημείο της δολοφονίας του μικρού και να φωνάζουν συνθήματα. Ελπίζω να μείνουν τα πράγματα εδώ.
Αν και λυπηρά όλα αυτά, ο θάνατος, η λεηλασίες, και το διεθνές ρεντικολάιζερ της Ελλάδας, εγώ νιώθω πολύ άσχημα με την κατάντια της χώρας μας σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Θύτες και θύματα. Ποιοί είναι ποιοί; Εσείς μπορείτε να βγάλετε άκρη;
Δημοσίευση σχολίου