Το παζλ ξαναφτιάχνεται

Η πρώτη φορά που είδα live τους Στέρεο Νόβα ήταν κάποια στιγμή προς το τέλος Οκτωβρίου 1993, σε μία ιδιαίτερη περίοδο της ζωής μου… Μέχρι τότε μόνο το όνομά τους είχα ακούσει και μερικά καλά σχόλια. Θυμάμαι ότι το Ρόδον ήταν γεμάτο, το κοινό τραγουδούσε τους στίχους τους μαζί με τον Κωνσταντίνο και υπήρχε μια ζεστή επικοινωνία. Έπαιξαν δύο φορές το «Μικρό αγόρι» (με την ιαχή «Μάνααα») από το «Ντισκολάτα» που μόλις είχαν κυκλοφορήσει. Δεν ήμουν εξοικειωμένος με τον ηλεκτρονικό ήχο, πόσο μάλλον όταν συνοδευόταν με Ελληνικούς στίχους! Το συγκεκριμένο εγχείρημα το είχε επιχειρήσει μόνο η Λένα Πλάτωνος, δηλωμένη επιρροή των Στέρεο Νόβα, έως τότε. Το αποτέλεσμα όμως μόνο αδιάφορο δεν με άφησε.

Το γκρουπ από τα δυτικά προάστια σχηματίστηκε το 1990 από τους Κωνσταντίνο Βήτα, Μιχάλη Δέλτα, ενώ λίγο αργότερα προστέθηκε και ο Αντώνης Πι , μέλος τους από το 1993 έως το «Τέλσον» του 1996. Οι πρώτες τους ζωντανές εμφανίσεις ήταν στο Καφέ Παράσταση στα Εξάρχεια και στο Φούρνο στη Μαυρομιχάλη. Κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο τους το 1992 στην Wipe Out Records, γνωστή ανεξάρτητη εταιρεία από τη δεκαετία του ’80 στην οποία είχαν κυκλοφορήσει albums μεταξύ άλλων οι Panx Romana, Villa 21, South of No north κ.α.

Το 1994 το video clip του τραγουδιού “New Life” - αρχικά το κομμάτι περιλαμβανόταν στο Ντισκολάτα ως ορχηστρικό με το όνομα «Νέα ζωή» - με τον Κωνσταντίνο να τραγουδάει για πρώτη φορά στα Αγγλικά παίζεται αρκετές φορές στο MTV. Συνολικά έχουν στο ενεργητικό τους αρκετά, για Ελληνικό συγκρότημα, video clips.

Στις ζωντανές εμφανίσεις - παραστάσεις τους (Ρόδον, Γκάζι, West, διάφορα φεστιβάλ κ.α.) γίνονταν ολοένα και καλύτεροι με το πέρασμα του χρόνου προσφέροντας μας ένα ολοκληρωμένο οπτικοαουστικό θέαμα με χορευτικά δρώμενα επί σκηνής. Κυκλοφόρησαν συνολικά 5 studio albums και διαλύθηκαν το 1997. Ο Κωνσταντίνος Βήτα και ο Μιχάλης Δέλτα έχουν κυκλοφορήσει αρκετά προσωπικά albums από τότε έως σήμερα. Στις 5 Δεκεμβρίου θα ξαναβρεθούν μαζί στη σκηνή για μία και μόνο συναυλία στο party για τα 3 χρόνια της Lifo . Εμείς θα είμαστε κάτω, όπως τότε...

Αποσπάσματα από τον τύπο

Ιανουάριος '94 του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου στο 01:

Ο Κωνσταντίνος Βήτα γελάει, αλλά η μελαγχολία είναι πάνω του σαν δεύτερο δέρμα. Ακόμα κι όταν μου περιγράφει τις αμέριμνες μέρες τής Αυστραλίας, τις αναμνήσεις του από ένα σούπερ μάρκετ δίπλα στην έρημο, τις παράξενες φιλίες του, μια γειτόνισσά του που στο μπάνιο τραγουδούσε όλη τη δισκογραφία τής Joni Mitchel, τα μάτια του είναι σα μάτια σκύλου: υγρά και λυπημένα. Μου θυμίζει τον Τζιακομέτι που αντί για αυτοπροσωπογραφία σμίλεψε ένα κοκαλιάρικο σκυλί. Παίρνει μια βαθιά ανάσα, κοντοστέκεται και έπειτα λέει, σχεδόν ψιθυριστά: "Μερικές φορές σκέφτομαι ότι στη ζωή μου δεν έχω νιώσει ποτέ χαρά". Τον ξέρω ένα χρόνο τώρα - και συνειδητοποιώ ότι λέει αλήθεια. Ακόμα κι όταν χορεύει, δεν είναι χαρά αυτό που βλέπεις. Κλείνει τα μάτια, κλείνεται, σκύβει το κεφάλι και αρχίζει κάτι παράξενους σπασμούς, σα να αποφορτίζεται. Στο West, το Sunrize, το Factory, το Lizard - αλλά και στη Ζάκυνθο, στα επαρχιακά μπαρ, παντού ο Κωνσταντίνος χορεύει με ένα είδος ηλεκτρισμένης θλίψης που σε κάνει να πιστεύεις ότι η μελαγχολία είναι το modus viventi του, η επιλογή του, η λαγνεία του, η άποψή του για τον κόσμο.

Συνέντευξη στον Μάκη Μηλάτο στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 5 Ιουνίου 1994:

- Πώς έγινε και καταλήξατε στη χρήση ηλεκτρονικών οργάνων; Μόδα ή ανάγκη;
- Δεν έγινε με πρόθεση ή επί τούτου. Απλώς μας προέκυψε, παρ' ότι και οι τρεις προερχόμαστε από το χώρο του ροκ και αυτά που ακούγαμε στη δεκαετία του '80 ήταν το New Wave που υπήρχε τότε. Η διάλυση όμως των Smiths, που ήταν για μένα πολύ σπουδαίο γκρουπ και η έκρηξη του acid, άλλαξε τον προσανατολισμό μας προς την κατεύθυνση αυτή. Είχα την εντύπωση ότι κάτι είχε τελειώσει και ξεκινούσε κάτι καινούριο. 'Αλλωστε στο ξεκίνημά μας ο ήχος μας έμοιαζε περισσότερο με ηλεκτρονική-κιθαριστική ποπ και μας πήρε κάμποσο καιρό για να καταλήξουμε στον ήχο που έχουμε τώρα.
- Σ' αυτόν το μουσικό σας προσανατολισμό η χρήση τής ελληνικής γλώσσας ήταν από την αρχή δεδομένη;
- Παρ' ότι ξέρω αγγλικά αρκετά καλά, πάντα σκεφτόμουν ότι αν γίνω ποτέ μουσικός θα ήθελα να γράφω στην ελληνική γλώσσα. Το θεωρώ εφηβικό καπρίτσιο να γράφω σε άλλη γλώσσα. Το να γράψω στα αγγλικά το θεωρώ πολύ μηχανική ενέργεια, σαν να διαβάζω περιοδικό στην τουαλέτα. Δεν με προκαλεί, δεν μπορεί να εκφράσει την πάλη που συμβαίνει μέσα μου.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ TOP 15

Ο εξώστης (1992)
Μικρό αγόρι (1993)
Το πάζλ στον αέρα (1993)
Προάστια (1992)
Μόμπιλ (1994)
Το παιχνίδι της εξουσίας (1992)
Λιγότερο απ’ αυτό (1995)
Κατάψυξη (1994)
Νέα ζωή 705 (1993)
Άτλας (1996)
Ηλίθια αστεία (1992)
Το ταξίδι της φάλαινας (1993)
Ένα κλεμμένο ποδήλατο (1993)
Μοτοκούζι (1994)
Να με θυμάσαι ( φωνητικά Τάνια Τσανακλίδου) (1997)

LINKS

Αφιέρωμα στους Στερεο Νόβα (MIC)
Stereo Nova wiki

Stereo Nova MySpace

http://www.geocities.com/aristotelis_sismanis/index2.htm

Μικρό αγόρι

Το ταξίδι της φάλαινας

Νέα ζωή