Τι θα γίνει με μας;

Καλά τα βλέπω τα πράγματα με την ξένη μουσική.

Η ελληνική ή πέθανε ή δεν πέρασε καθόλου από δω γιατί τα παιδιά μεγάλωσαν με νταντάδες εκ Λονδίνου και αναφώνησαν νηπιόθεν "ya man!" όταν πρωτάκουσαν τους Μίλι Βανίλι στο ραδιόφωνο. Έκτοτε, όπως μπορεί να φανταστεί ο καθένας μας, το ακρόαμα τους περιορίστηκε αποκλειστικά σε αγγλόφωνες δημιουργίες γνωστών καλλιτεχνών. Και μη γελιέστε, κάποτε και αυτοί ακόμα οι ψαγμένοι νέοι άκουγαν Bon Jovi και έλιωναν.

Όπως και να'χει, στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας δεν μπήκε ποτέ η "καραγκούνα", την οποίαν μετά πλείστου όσου θαυμασμού εσυνάντησαν το πρώτον σε καλτ νυχτοπερπατήματα στην ελληνική επαρχεία πάντα με τη συνοδεία της ηχούς (echo) σε κάθε φωνήεν ή σύμφωνο που έμελε να μείνει τελευταίο στο στίχο. Γι'αυτό και δεν αγαπήθηκε ποτέ όσο της άξιζε.
Ποτέ δεν είναι αργά να διορθωθεί μια μεγάλη αδικία και η δόλια η "καραγκούνα" να πάρει τη θέση που πάντα της άξιζε στην καρδιά μας.

Γι' αυτό και θέλω να δηλώσω ότι θα πολεμήσω από αυτό το ιστολόγιο για τη διάσωση της "καραγκούνας" και σας καλώ να ακολουθήσετε!

Πριν φτάσουμε, όμως, στο ποιοτικό βάθος της "καραγκούνας", πρέπει να έρθουμε σε επαφή με τη σύγχρονη έκφρασή της. Γιατί, όπως, καταλάβατε η "καραγκούνα" δεν είναι τραγούδι αλλά ιδέα.

Η ελληνική μουσική περνάει κρίση. Ή αλλιώς πουλάτε γιατί χανόμαστε.Εξ ου καιΈλληνες καλλιτέχνες με καριέρα παντού -και στο δύσκολο και στο εύκολο και στο ποιοτικό και στο ντιριντάχτα -και σε οτιδήποτε βάζει ο νους σας, αποκαλούνται πλέον καλλιτέχνες με καριέρα στο εξωτερικό (για το εσωτερικό ούτε λόγος. Ας πεθάνει ακούγοντας Οτεγιάννη και πολυ του είναι!)

Τι θα γίνει, όμως, με μας που μας κόβετε η ανάσα μόνο όταν τραγουδάει η Χαρούλα;
Τι θα γίνει με τα νέα ταλέντα και τα τηλεπρογράμματα για ταλέντα;
Τι θα γίνει με την Πρωτοψάλτη που την έχει πάρει η κατηφόρα και σταματημό δεν έχει;
Αυτά και άλλα πολλά στο επόμενο επεισόδιο. Μέχρι τότε γειά σας!