Μάριος Τόκας

Είναι πολύ κρίμα που εμπνεόμαστε για να σκεφτούμε ή να γράψουμε λίγες λέξεις για σπουδαίες μορφές της σύγχρονης εποχής μόνο μετά το τέλος της ζωής τους. Έστω και τώρα όμως, αισθάνομαι την υποχρέωση να αφιερώσω στον Μάριο Τόκα αυτές τις λίγες γραμμές.

Γεννημένος στις 8 Ιουνίου του 1954 στη Λεμεσό αποτέλεσε και θα συνεχίσει να αποτελεί φωτεινό παράδειγμα ανθρώπου που αγωνίστηκε για την πατρίδα του και τους συμπατριώτες του με όποιο μέσο διέθετε. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 τον βρίσκει φαντάρο, να ζει τα γεγονότα από πολύ κοντά. Η εμπειρία αυτή τον εμπνέει και αμέσως μελοποιεί ποιήματα Κυπρίων αγωνιστών, όπως του απαγχονισθέντος Ευαγόρα Παλληκαρίδη, αλλά και της Τουρκοκύπριας ποιήτριας Νεσιέ Γιασίν, και αρχίζει να γυρίζει από πόλη σε πόλη προσπαθώντας με τη μουσική του να μαζέψει οικονομική βοήθεια για τους έχοντες ανάγκη στην Κύπρο. Την τεράστια αυτή προσπάθεια τη συνέχισε έως το τέλος της ζωής του, παραμένοντας ευαισθητοποιημένος και βαθιά πολιτικοποιημένος, χωρίς ποτέ να διστάσει να εκφράσει ανοιχτά και να υπερασπιστεί τις αξίες για τις οποίες αγωνιζόταν.

Ήρθε στην Ελλάδα το 1975 και σπούδασε στη Φιλοσοφική και στο Εθνικό Ωδείο. Ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το 1978 με τίτλο ‘Τα τραγούδια της παρέας’ και ερμηνευτή το Μανώλη Μητσιά. Έκτοτε κυκλοφόρησε περισσότερους από 20 δίσκους με πολλούς και καταξιωμένους καλλιτέχνες. Εξέχουσα θέση ανάμεσα στους συνεργάτες του κατέχει ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, του οποίου ανέκδοτα έως τότε ποιήματα μελοποίησε στο δίσκο ‘Πικραμένη μου Γενιά’ (1981) με ερμηνευτή τον Λάκη Χαλκιά.

Ας ευχηθούμε τόσο το καλλιτεχνικό όσο και το προσωπικό του έργο να διαφυλαχθούν ως εξαιρετικά πολύτιμα.


Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν' αγαπά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά
Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
ποιο από τα δυο κομμάτια πρέπει ν' αγαπώ;
(Νεσιέ Γιασίν - Μάριος Τόκας)