Πάνε τόσες μέρες από το χαμό του παιδιού και η ζωή μας προχωρά . Δουλειές, γιορτές άλλαξε ο χρόνος , άλλαξαν τα νέα και όμως για κάποιο λόγο το μυαλό μου κολλάει .Όχι , δεν το ήξερα προσωπικά το παιδί, όχι δεν θέλω να κάνω το δικηγόρο κανενός , απλώς θέλω να τα βγάλω από μέσα μου, εδώ και καιρό.
Ήταν σαββατοκύριακο σαν άλλα. Γυρνάω σπίτι και δεν δίνω σημασία στους συνηθισμένα τρελαμένους και υπερβολικούς δημοσιογράφους . Κάθομαι με την τηλεόραση να παίζει και τελικά το πιάνω. Και με χτυπάει. Δεν ξέρω γιατί αλλά στην αναισθησία του κόσμου μας , με εκατοντάδες νεκρούς στην Ινδία (τότε πρόσφατο) και χιλιάδες στην Αιθιοπία που τους περνάμε στα ψηλά αυτό το ένιωσα. Ίσως η πίεση που μαζευόταν καιρό , ίσως το ότι ένα 15χρονο παιδάκι να πέφτει νεκρό χωρίς λόγο στο κέντρο της Αθήνας , δεν ξέρω γιατί…
Τα κανάλια με τα λόγια κονσέρβα να λέγονται , με τα πάνελ των 60ρηδων να μιλούν για νέα παιδιά μου προκαλούσαν πονοκέφαλο. Και στα παιδιά τι να τους πεις ; Την αλήθεια : δεν πιστεύω πια στους μεγαλύτερους μας , δεν εμπιστεύομαι ούτε εμάς , τους 30ρηδες , τα ‘χουμε κάνει … Πώς να το πεις αυτό;
Το good, bad, queen της Πέμπτης 11/12/2008 ήταν το πιο δύσκολο πράγμα όλης της χρονιάς . Συμφωνήσαμε όλοι ότι queen δεν υφίσταται, άλλωστε τι να πεις; Ακόμα και έτσι διαβάζοντας αυτά που έγραφαν τα παιδιά για να τα βάλω σε μια σειρά παρουσίασης ήταν βάσανο . Για δουλειά 10 λεπτών μου πήρε ώρα αφού έφευγα να ξεθολώσω και ξαναγύριζα . Ήρθε και το mad world και με αποτελείωσε . Ένιωθα κλεισούρα που δεν είχε σχέση με κανένα τοίχο.
Τι άκουσα εκείνες της μέρες Θεέ μου ; Φταίει ότι τον έβριζαν , του πέταξαν σφαίρες , εξοστρακίστηκε η σφαίρα , έχει οικογενειακά προβλήματα, ήταν στα Εξάρχεια , ήταν ειδικός φρουρός. Όλα δικαιολογίες. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να οδηγήσει σε ένα νεκρό παιδί , δεν έπαιξαν αυτά ρόλο. Μετά εμφανίστηκε ο γνωστός μαϊντανός δικηγόρος και φακέλωσε στα κανάλια ένα νεκρό άοπλο παιδί. Τσίπα κανείς; Στην εποχή της πάρτης , καμιά σκέψη για τον άλλο , πόσο μάλλον αν είναι ήδη νεκρός. Όχι , στην εποχή της πάρτης , ο καθένας κάνει το συμφέρον, όπως μας απέδειξαν υπουργοί , βουλευτές , ολόκληρα κόμματα , πλιατσικολόγοι , αστυνομικοί , δικηγόροι και φυσικά δημοσιογράφοι με ελάχιστες , χαμένες εξαιρέσεις.
Και αφού το άρμεξαν καλά , το ξεπέρασαν. Δεν το καταλαβαίνω. Εγώ ένιωθα ένοχος για κάθε γέλιο, κάθε συνήθεια (έστω λίγο ποδόσφαιρο) όλη την βδομάδα. Ακόμα νιώθω ότι κάτι άλλαξε. Μάθαμε κάτι ή μήπως σύντομα θα πούμε ότι αυτό αφορά κάποιον άλλο;
Όσο για τον θύτη , ούτε σαν μπάτσο δεν τον βλέπω , αλλά σαν νταή που έψαχνε καβγά και τελικά τον έφτιαξε. Δεν μπορώ, δεν θέλω να πιστεύω , δεν γίνεται να είναι όλοι έτσι. Η πλειοψηφία είναι άνθρωποι που θέλουν να τελειώσει η δουλειά να πάνε σπίτια τους , στην οικογένεια και στα παιδιά τους όπως όλοι. Φάνηκε και με την ενέδρα – επίθεση που τραυμάτισε τον νεαρό αστυνομικό , όχι ότι έπαιζε ρόλο το νεαρός και κακός έδωσαν σημασία μόνο σε αυτό. Οι άνθρωποι έτρεξαν να καλυφθούν όπως θα έκανε οποιοσδήποτε , και δεν χαίρονταν με τις σφαίρες να σφυρίζουν.
Δεν πιστεύω όμως ότι η 6 Δεκεμβρίου ήταν μοναδική και σύμπτωση. Πιστεύω ότι οι νταήδες στην ΕΛ.ΑΣ. δεν τρώνε τις «κατραπακιές» όταν πρέπει , όταν οφείλουν να δώσουν οι ανώτεροι σε νταήδες με εξουσία είτε πολιτική, είτε δικαστική, οικονομική, ιδεολογική, θεοκρατική ή εκτελεστική (κυρίως των όπλων) . Δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει (οπότε είναι άστοχη η συζήτηση για πανελλήνιες και ειδικούς φρουρούς) και θα ξανασυμβεί αν δεν αλλάξει η νοοτροπία της εκπαίδευσης νταήδων . Φταίνε και οι πολιτικοί που προτιμούν την αστυνομία του βούρδουλα, φταίμε και εμείς που τους συνδέουμε με αυτό κάθε φορά που τους βλέπουμε σε γήπεδα ή γενικά που ψάχνουμε κάποιον να κατηγορήσουμε . Είναι εύκολος στόχος και όσο τους φερόμαστε έτσι θα τους κάνουμε χειρότερους.
Όχι , δεν έχω λύση και δεν ξέρω που μας βγάζουν όλα αυτά . Το μόνο που ελπίζω είναι ότι τα 15χρονα να είναι καλύτερα από εμάς και εμείς να κάνουμε κάτι για το μέλλον τους , που το σκάτωσαν οι προηγούμενοι . Θέλω να πεθάνει ο παρτάκιας μέσα μας. Πολλά θέλω. Περιττό να πω ότι τα περισσότερα τα έγραψα τότε για να βγουν από μέσα μου . Αγχολυτικό και ναι νιώθω άσχημα που το λέω , αλλά είναι αλήθεια. Όσο για τα ονόματα δεν ήθελα να τα ξεφτίσω και εγώ γιατί φοβάμαι ότι σε λίγο θα τα βλέπουμε σαν απλές λέξεις και όχι αυτό που είναι : άνθρωποι.
Ήταν σαββατοκύριακο σαν άλλα. Γυρνάω σπίτι και δεν δίνω σημασία στους συνηθισμένα τρελαμένους και υπερβολικούς δημοσιογράφους . Κάθομαι με την τηλεόραση να παίζει και τελικά το πιάνω. Και με χτυπάει. Δεν ξέρω γιατί αλλά στην αναισθησία του κόσμου μας , με εκατοντάδες νεκρούς στην Ινδία (τότε πρόσφατο) και χιλιάδες στην Αιθιοπία που τους περνάμε στα ψηλά αυτό το ένιωσα. Ίσως η πίεση που μαζευόταν καιρό , ίσως το ότι ένα 15χρονο παιδάκι να πέφτει νεκρό χωρίς λόγο στο κέντρο της Αθήνας , δεν ξέρω γιατί…
Τα κανάλια με τα λόγια κονσέρβα να λέγονται , με τα πάνελ των 60ρηδων να μιλούν για νέα παιδιά μου προκαλούσαν πονοκέφαλο. Και στα παιδιά τι να τους πεις ; Την αλήθεια : δεν πιστεύω πια στους μεγαλύτερους μας , δεν εμπιστεύομαι ούτε εμάς , τους 30ρηδες , τα ‘χουμε κάνει … Πώς να το πεις αυτό;
Το good, bad, queen της Πέμπτης 11/12/2008 ήταν το πιο δύσκολο πράγμα όλης της χρονιάς . Συμφωνήσαμε όλοι ότι queen δεν υφίσταται, άλλωστε τι να πεις; Ακόμα και έτσι διαβάζοντας αυτά που έγραφαν τα παιδιά για να τα βάλω σε μια σειρά παρουσίασης ήταν βάσανο . Για δουλειά 10 λεπτών μου πήρε ώρα αφού έφευγα να ξεθολώσω και ξαναγύριζα . Ήρθε και το mad world και με αποτελείωσε . Ένιωθα κλεισούρα που δεν είχε σχέση με κανένα τοίχο.
Τι άκουσα εκείνες της μέρες Θεέ μου ; Φταίει ότι τον έβριζαν , του πέταξαν σφαίρες , εξοστρακίστηκε η σφαίρα , έχει οικογενειακά προβλήματα, ήταν στα Εξάρχεια , ήταν ειδικός φρουρός. Όλα δικαιολογίες. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να οδηγήσει σε ένα νεκρό παιδί , δεν έπαιξαν αυτά ρόλο. Μετά εμφανίστηκε ο γνωστός μαϊντανός δικηγόρος και φακέλωσε στα κανάλια ένα νεκρό άοπλο παιδί. Τσίπα κανείς; Στην εποχή της πάρτης , καμιά σκέψη για τον άλλο , πόσο μάλλον αν είναι ήδη νεκρός. Όχι , στην εποχή της πάρτης , ο καθένας κάνει το συμφέρον, όπως μας απέδειξαν υπουργοί , βουλευτές , ολόκληρα κόμματα , πλιατσικολόγοι , αστυνομικοί , δικηγόροι και φυσικά δημοσιογράφοι με ελάχιστες , χαμένες εξαιρέσεις.
Και αφού το άρμεξαν καλά , το ξεπέρασαν. Δεν το καταλαβαίνω. Εγώ ένιωθα ένοχος για κάθε γέλιο, κάθε συνήθεια (έστω λίγο ποδόσφαιρο) όλη την βδομάδα. Ακόμα νιώθω ότι κάτι άλλαξε. Μάθαμε κάτι ή μήπως σύντομα θα πούμε ότι αυτό αφορά κάποιον άλλο;
Όσο για τον θύτη , ούτε σαν μπάτσο δεν τον βλέπω , αλλά σαν νταή που έψαχνε καβγά και τελικά τον έφτιαξε. Δεν μπορώ, δεν θέλω να πιστεύω , δεν γίνεται να είναι όλοι έτσι. Η πλειοψηφία είναι άνθρωποι που θέλουν να τελειώσει η δουλειά να πάνε σπίτια τους , στην οικογένεια και στα παιδιά τους όπως όλοι. Φάνηκε και με την ενέδρα – επίθεση που τραυμάτισε τον νεαρό αστυνομικό , όχι ότι έπαιζε ρόλο το νεαρός και κακός έδωσαν σημασία μόνο σε αυτό. Οι άνθρωποι έτρεξαν να καλυφθούν όπως θα έκανε οποιοσδήποτε , και δεν χαίρονταν με τις σφαίρες να σφυρίζουν.
Δεν πιστεύω όμως ότι η 6 Δεκεμβρίου ήταν μοναδική και σύμπτωση. Πιστεύω ότι οι νταήδες στην ΕΛ.ΑΣ. δεν τρώνε τις «κατραπακιές» όταν πρέπει , όταν οφείλουν να δώσουν οι ανώτεροι σε νταήδες με εξουσία είτε πολιτική, είτε δικαστική, οικονομική, ιδεολογική, θεοκρατική ή εκτελεστική (κυρίως των όπλων) . Δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει (οπότε είναι άστοχη η συζήτηση για πανελλήνιες και ειδικούς φρουρούς) και θα ξανασυμβεί αν δεν αλλάξει η νοοτροπία της εκπαίδευσης νταήδων . Φταίνε και οι πολιτικοί που προτιμούν την αστυνομία του βούρδουλα, φταίμε και εμείς που τους συνδέουμε με αυτό κάθε φορά που τους βλέπουμε σε γήπεδα ή γενικά που ψάχνουμε κάποιον να κατηγορήσουμε . Είναι εύκολος στόχος και όσο τους φερόμαστε έτσι θα τους κάνουμε χειρότερους.
Όχι , δεν έχω λύση και δεν ξέρω που μας βγάζουν όλα αυτά . Το μόνο που ελπίζω είναι ότι τα 15χρονα να είναι καλύτερα από εμάς και εμείς να κάνουμε κάτι για το μέλλον τους , που το σκάτωσαν οι προηγούμενοι . Θέλω να πεθάνει ο παρτάκιας μέσα μας. Πολλά θέλω. Περιττό να πω ότι τα περισσότερα τα έγραψα τότε για να βγουν από μέσα μου . Αγχολυτικό και ναι νιώθω άσχημα που το λέω , αλλά είναι αλήθεια. Όσο για τα ονόματα δεν ήθελα να τα ξεφτίσω και εγώ γιατί φοβάμαι ότι σε λίγο θα τα βλέπουμε σαν απλές λέξεις και όχι αυτό που είναι : άνθρωποι.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου