12+1 όροφος του...Πύργου της Βαβέλ

Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του. Τώρα θα αναρωτιέστε, εκτός από την ηλικία μου, τι "ουσίες" παίρνω. Το πρώτο το ξεχνάτε. Θεωρείστε ότι είμαι ένα καρτούν χωρίς ηλικία (χα). Θα απαντήσω στο δεύτερο. Κάνω ειδική διατροφή, χρόόόνια τώρα(κλισέ), με χυμούς 9ης τέχνης. Όταν λοιπόν μου δίνεται η αφορμή να πάρω μεγάλες δόσεις έμπνευσης, φαντασίας, λόγου & εικόνας, ελευθερίας έκφρασης, ιδεών κλπ συγκεντρωμένες κάτω από την ίδια στέγη δεν το χάνω με τίποτα.

Φορτώθηκα λοιπόν τετράφυλλα τριφύλλια, ματόχαντρα, λαγοπόδαρα, σκόρδα, πέταλα και .....περιηγήθηκα στο 13ο φεστιβάλ κόμικς Βαβέλ στο Γκάζι. Και, για να καταλάβετε πόσο ανοιχτόμυαλος είναι ο κόσμος της 9ης τέχνης, με άφησαν μπω...Γνωρίζετε ότι στα περισσότερα αεροπλάνα δεν υπάρχει η θέση 13 ή ότι στους αγώνες αυτοκινήτου δεν παίρνει κανείς τον αριθμό 13; Εγώ όμως δεν...πτοήθηκα (λέμε τώρα). Μετά την επίσκεψή μου στον ανατρεπτικό-ξεκαρδιστικό-ερωτικό κόσμο των κόμικς ψηφίζω το 13 ως άλλο ένα απλό νούμερο και αν κρίνω από αυτό που είδα θα μπορούσα να το θεωρήσω και τυχερό. Σίγουρα άξιζε και η αναμονή γιατί παρόλο που πραγματοποιήθηκε πρώτη φορά στο καταχείμωνο ήταν ένα πολύ θερμό φεστιβάλ.

Πήγα καθημερινή (το συνηθίζω) και όσο γίνεται πιο νωρίς, πριν μαζευτούν οι κατά μεγάλο ποσοστό ψηλότεροι από μένα κομικσόφιλοι και χρειάζομαι μετά φυσικοθεραπευτή ή/και οφθαλμίατρο....Τα έχουν αυτά τα φεστιβάλ κόμικς. Δεν είσαι σπίτι σου, όπου μπορείς να διαβάσεις χωρίς παρεμβολές. Επίσης μπροστά σου δεν έχεις απλά μια εικόνα-πίνακα, έχεις και σενάριο, το οποίο έχει πάντα σημασία. Ακόμα και στις γλώσσες που...δε γνωρίζεις. Το φεστιβάλ είναι πάντα διεθνές και αυτή τη φορά, εκτός από το Ελληνικό (ευ-τυχώς) με θέμα το 13, είχε δείγματα-αφιερώματα-εικονογραφήσεις από Λιβανέζικα, Ρώσικα, Ουκρανικά ακόμα και Μεξικάνικα κόμικς.

Δε θα μπω σε λεπτομέρειες τύπου ποιοί ήταν οι καλλιτέχνες γιατί θα έπρεπε να αναφερθώ στον/στην καθένα/καθεμιά τους ξεχωριστά και δε μου φτάνει ο χώρος (Blog-grill είναι δεν είναι γήπεδο). Θα σταθώ λίγο στο ότι η κεντρική αίθουσα, που είχε κυρίως Ελληνικό αλλά και Λιβανέζικο πολιτισμό, ήταν κατάμεστη (ευτυχώς πρόλαβα), ενώ οι άλλες από την υπόλοιπη αλλοδαπή ήταν μισο-γεμάτες. Αυτό είναι βέβαια λογικό, ως ενός σημείου φυσικά, διότι τα "κείμενα" τα αγνοείς/προσπερνάς αν δε γνωρίζεις τη γλώσσα ή δεν τα επισκέπτεσαι καθόλου. Κατά την ταπεινή μου γνώμη όμως δεν ισχύει απόλυτα αυτό και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δε χρειάζεται να έχεις υψηλό IQ (γκουχ γκουχ) για να "μεταφράζεις". Φαντασία χρειάζεται. Η αίσθηση του να μπορείς να "διαβάσεις" κάτι χωρίς να γνωρίζεις τη γλώσσα είναι υπέροχη. Η "κομισκόγλωσσα" είναι μια ολοκληρωμένη διεθνής γλώσσα και όποιος μπορεί να τη διαβάζει είναι ικανός να διασχίσει σύνορα...