ψυλλο-λόγια κρέιζι ρέις

Αυτό το πράγμα φέτος καταντάει αηδία. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον από πλευράς διεκδίκησης του τίτλου, το ελληνικό πρωτάθλημα συνεχίζεται σαν ταινία του Αγγελόπουλου. Κι εκεί που περιμένεις ότι κάτι θα σου πει στο τέλος της σκηνής ο «ποιητής» μένεις με τη λαχτάρα της αναμονής γυρίζοντας απεγνωσμένα το κεφάλι δεξιά κι αριστερά μπας και πιάσεις κανένα ψίθυρο ή έστω ένα νεύμα κατανόησης. Σε μια τέτοια περίπτωση οι πιο σπαστικοί τύποι είναι αυτοί που κομπάζουν στο τέλος ότι έβγαλαν και συμπέρασμα. Αν θέλουμε να παραλληλίσουμε το παραπάνω με το ποδόσφαιρο οι σπαστικοί αυτοί τύποι είναι οι του Ολυμπιακού, παίκτες, προπονητές, φίλαθλοι, που δεν έχουν καταλάβει γιατί έχουν τέτοια διαφορά με τους «συνδιεκδικητές» αλλά το παίζουν ότι ξέρουν… Ενώ όλοι λοιπόν περιμένουν τη μείωση της διαφοράς για να αποκτήσει το όλο θέμα λίγο ενδιαφέρον εμφανίζεται, από τη μια, ένας Ten Kate να κατεβάζει την ομάδα τελείως αλλοπρόσαλλα(μέσοι βαφτίστηκαν αμυντικοί και επιθετικοί), λες κι είχε δει όραμα και από την άλλη ένας Conceicao βγαλμένος από τις καλύτερες περιπέτειες του Κόναν του βάρβαρου να επιδίδεται σε πετροπόλεμο με τους «φιλάθλους» του Άρεως και να αφήνει την ομάδα του στα κρύα του λουτρού, ήτοι με παίκτη λιγότερο.

Η ΑΕΚ είναι αυτή που σιγά σιγά εμφανίζει το καλό της πρόσωπο. Με αργά αλλά σταθερά βήματα κάνοντας αθόρυβη δουλειά έχει καταφέρει να μπει στο κόλπο για τη δεύτερη θέση. Μπορεί σε πολλούς να μην αρέσει ο «πρίγκιπας». Το γεγονός όμως είναι ότι το καράβι το πάει σε ήρεμα νερά! Στο τελευταίο της θύμα έριξε τρία(τον γνωστό σημαδιακό αριθμό). Αυτός ήταν ο Πανιώνιος, ψιλοαναστατωμένος ελέω Χούτου. Αυτό το παιδί το έχει σε κακό να μείνει ήσυχος στις ομάδες που αγωνίζεται. Γουστάρει ένταση και φασαρία. Άμα δει λιμνάζοντα νερά πάει και ρίχνει πετρούλες…

Στους υπολοίπους ο Εργοτέλης κι ο Πανθρακικός συνεχίζουν τα έργα και τις ημέρες τους με θύματα αυτή τη φορά το βαζελουά και το γηραιό αντίστοιχα. Για να καταλήξουμε στη τριλογία του Βορρά, τα ντέρμπι μεταξύ του δικεφάλου και του θεού του πολέμου. Δυο αγώνες για το κύπελο και έναν για το πρωτάθλημα ο ένας χειρότερος από τον άλλο. Όπως είπε ένα καλό φιλαράκι, αυτούς τόσο ξύλο που παίξανε, έπρεπε να τους μοιράσουν σπαθιά και πανοπλίες και να τους μαζέψουν στο κέντρο του γηπέδου να μονομαχήσουν. Νικητές παρ’ όλα αυτά είναι οι μαυρόασπροι γιατί στο τέλος ο Καράμπελας (που πας με τέτοιο όνομα να κάνεις καριέρα) έδειξε ότι το γκολ δεν το είχε ούτε με αίτηση του νόμου 105. Κοινώς πήραν τα τρία του Καράμπελα (να το πάλι το σημαδιακό νούμερο…).

Υ.Γ. ΟΦΗ μου που πας εκεί στα ξένα………

Νικόλας Άσιμος – Καταρρέω