Αφιέρωμα – Μεγάλες Δισκογραφικές Επιστροφές Vol. I

Την περασμένη Τετάρτη σας παρουσιάσαμε στο active radio – www.activeradio.gr – το Αφιέρωμα μας για τις "Μεγάλες Δισκογραφικές επιστροφές". Ήρθε η ώρα να καταγράψουμε όλα όσα σας είπαμε τότε σε 4 ξεχωριστά μέρη, τα οποία θα δημοσιεύονται κάθε Τρίτη.

Κατ’ αρχάς, τι εννούμε «μεγάλη δισκογραφική επιστροφή» : Όταν ένας καλλιτέχνης ή ένα συγκρότημα απέχει δισκογραφικά πάνω από 5 χρόνια, αυτό το διάστημα κατά τη γνώμη μου, είναι αρκετά μεγάλο και η επιστροφή του άλλο τόσο μεγάλη. Οι λόγοι που κάποιοι καλλιτέχνες κάνουν καιρό να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο ποικίλουν και δεν είναι πάντα η προφανής διάλυση της μπάντας και η επανένωση της μετά.

Πάμε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και να δούμε απτές ιστορίες :

Rolling Stones

Bridges to Babylon (29/09/1997)
A Bigger Bang (05/09/2007)

Μετά το “Bridges to Babylon”, οι Rolling Stones έκαναν 10 ολόκληρα χρόνια για να βγάλουν νέο δίσκο. Το συγκρότημα είναι βέβαια τώρα 46 χρόνια ενεργό και τότε 35 και είναι ασφαλώς μέσα στα κορυφαία συγκροτήματα του πλανήτη. Έτσι, βιοποριστικοί λόγοι δεν υπήρχαν και ουσιαστικά η κύρια αιτία της αποχής αυτής ήταν οι άλλες ασχολίες του συγκροτήματος. Το 1998 και το ‘99 οι Rolling Stones γύρισαν όλο τον κόσμο στο πλαίσιο της “Bridges to Babylon” περιοδείας τους. Το 2001, ο Mick Jagger κυκλοφορησε το τέταρτο προσωπικό του album “Goddess in the Doorway” και την επόμενη χρονιά το συγκρότημα βγάζει το Greatest Hits album “Forty Licks”. Τα χρόνια που πέρασαν, οι Stones περιόδευσαν ξανά ανά τον κόσμο και το 2005 ανήμερα των γενεθλίων του Jagger, ανακοινώνεται ότι το νέο τους δισκάκι θα λέγεται “A Bigger Bang”. Κι όμως το album ήρθε τελικά δύο χρόνια μετά.

Morrissey

Maladjusted (1997)
You Are the Quarry (2004)

Το 1997 ο Morrissey επιστρέφει με νέο δίσκο (“Maladjusted”) σε νέα Δισκογραφική Εταιρεία. Ο δίσκος δυστυχώς δεν τα πήγε καλά και μόλις έφτασε στο Νο 8 του UK Chart. Δεν έφτανε μόνο αυτό γιατί η Εταιρεία του “Island Records” έβγαλε το τραγούδι “Sorrow will come in the end” από το δίσκο, λόγω της έμμεσης αναφοράς του (απειλής ίσως...) στον Mike Joyce, drummer των Smiths : "Don't close your eyes/Don't EVER close your eyes/A man who slits throats/Has time on his hands/And I'm gonna get you". Φεύγοντας και από αυτή τη Δισκογραφική Εταιρεία και χάνοντας σε δίκη από τον Mike Joyce δικαιώματα των Smiths, ο Moz φεύγει από το Δουβλίνο και εγκαθίσταται στο Los Angeles. Ακόμη κι αν έκανε περιοδείες, ο νέος του δίσκος ήρθε ουσιαστικά 7 χρόνια μετά και μάλλον του έδωσε την πλήρη αναγνώριση όλων όσον αφορά τη solo καριέρα του κι όχι μόνο το ένδοξο παρελθόν του με τους Smiths. Αυτό βέβαια δε μειώνει την αξία εξαιρετικών παλαιότερων δίσκων του όπως τα “Your Arsenal” και “Vauxhall and I”, αλλά έτσι είχαν τα πράγματα τότε.

Smashing Punpkins

Machina/The Machines of God (29/02/2000)
Machina II/The Friends & Enemies of Modern Music (05/09/2000)
Zeitgeist (10/07/2007)

Οι Smashing Pumpkins είναι αναμφισβήτητα ένα κομμάτι της μουσικής των 90’s. Μετά τους 2 συνεχόμενους “Machina” δίσκους, το συγκρότημα διαλύθηκε. Το 2001 ο Billy Corgan και ο Jimmy Chamberlin ενώνουν τις δυνάμεις τους ως μέλη του επόμενου project του Corgan, το οποίο ήταν οι “Zwan”. Όσο κι αν αρκετοί πίστευαν στη μουσική εφυία του Billy Corgan, οι Zwan ήταν ένα κακέκτυπο των Pumpkins, χωρίς την αντίστοιχη επιτυχία βέβαια. Όταν ο Corgan είδε ότι οι Zwan παρέπαιαν, αποφάσισε να ξαναδημιουργήσει τους Smashing Pumpkins και μάλιστα χωρίς τους άλλους δύο “James Iha” & “D'arcy Wretzky”, οι οποίοι δε δέχθηκαν την επανένωση. Μου αρέσει πολύ η μουσική των Pumpkins και η ιδιαίτερη χροιά της φωνής του Corgan, αλλά το “Zeitgeist”, που κυκλοφόρησε το 2007 και γενικότερα η επανένωση του συγκροτήματος ήταν μάλλον μια αρπαχτή και τα αποτελέσματα ήταν βέβαια απογοητευτικά, ακόμη κι αν οι συναυλιακοί χώροι γέμιζαν.

Κι άλλες μεγάλες επιστροφές την επόμενη Τρίτη...