Φοίβος Δεληβοριάς – Δημοτικό Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης «Δ. Κιντής»

Ολόκληρο το σκηνικό της Δευτέρας στην Ηλιούπολη σε προετοίμαζε για μια ωραία καλοκαιρινή βραδιά. Το θεατράκι που δεν είχα ξαναεπισκεφτεί, οικείο, ζεστό, μέσα στα δέντρα, ταίριαζε απόλυτα στη χαλαρή και φιλική διάθεσή του Φοίβου και των συνεργατών του.

Η παρέα, εκτός από το Φοίβο και εμάς, αποτελούνταν από το τετραμελές συγρότημα Κ-13 που έδωσε στη βραδιά έναν πιο δυνατό και όπου χρειαζόταν ηλεκτρικό ήχο, και από τη Μάρω Μαρκέλλου, δημιουργό του γνωστού και μη εξαιρετέου Σκρουτζ Μακ Ντακ, που ακούστηκε πρισσότερο μετά την guest εμφάνισή της στα «Υπέροχα Πλάσματα» το χειμώνα. Οι εντυπώσεις από όλους ήταν οι καλύτερες, ο καθένας έπαιξε το ρόλο του με κέφι και ζωντάνια.

Όσο για τον ίδιο, παρόλο που τον παρακολουθώ από το 1995 – διάβαζα τότε ανελλιπώς και τη στήλη του στο περιοδικό ΜΕΤΡΟ και με εντυπωσίαζε που είχε κάτι διαφορετικό να πει – με ξανακέρδισε από την αρχή με το χιούμορ του, την αμεσότητά του και την εικόνα του χαρισματικού αλλά απόλυτα προσγειωμένου καλλιτέχνη που έδινε. Με βόλτες ανάμεσα στις κερκίδες, χορούς και καντάδες σε άγνωστες – νομίζω – κοπέλες από το κοινό και κουβεντούλες από μικροφώνου, έφτιαξε μια καταπληκτική ατμόσφαιρα και μέσα σ’ αυτήν μας έπαιξε τα περισσότερα από τα γνωστά του τραγούδια, ένα από τον πρώτο του δίσκο Παρέλαση που κυκλοφόρησε ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις το 1988 (ο ίδιος ήταν τότε 15 χρονών!), αλλά και ένα μικρό αφιέρωμα στη μουσική του θρυλικού ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’80, με highlight ολόκληρης της βραδιάς για μένα το λατρεμένο μου Άντε σπάσε ρε... (θα το κόψει ο αρχισυντάκτης, οπότε το κόβω μόνη μου).

Εκτός από το Χατζιδάκι, με το Φοίβο συνεργάστηκαν κι άλλες μεγάλες μορφές, όπως ο Θανάσης Βέγγος και ο Διονύσης Σαββόπουλος (να μην ξεχάσουμε βέβαια εδώ και την Καίτη Γαρμπή!!) και του έχει δώσει χώρο στη ραδιοφωνική εκπομπή της στον ΜΕΛΩΔΙΑ ακόμη και η ποιήτρια Ρηνιώ Παπανικόλα. Ο Σαββόπουλος συγκεκριμένα, πάντα πίστευα ότι έβλεπε σ’ αυτόν κάτι από – να τολμήσω να το πω; - το δικό του ανατρεπτικό πνεύμα και τη δική του ικανότητα να κοιτάζει τα πράγματα από μια άλλη γωνία, ιδιαίτερα καποτε που ήταν κι εκείνος 35 χρονών.