Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

Kαι το όνομα αυτών: Scars on Broadway


Σωτήριο έτος 1998. Τι δουλειά μπορεί να έχουν 4 Αρμένιοι μουσικοί στην California of the U.S (yeah)??? Σίγουρα δεν πήγαν για βίζιτα. Και σίγουρα έγραψαν με μεγάλα γράμματα τα ονόματα τους στην ιστορία της μουσικής. Οι τότε σχεδόν εως πολύ άσημοι λοιπόν System of a Down κάνουν την εμφανισή τους με το πρώτο και καλύτερο τους ομώνυμο album. Με πολύ περίεργο ήχο και τρομερά έξυπνο στίχο με πολιτικές προεκτάσεις, τα βάζουν με το σύστημα της Αμερικής και ζητούν την αναγνώριση της γεννοκτονίας των Αρμενίων από του Τούρκους (τρέχα Άδωνη). Μέσα σε διάστημα 3 ετών κι αφου έχουν κυκλοφορήσει και τη δεύτερη δουλειά τους, εχουν κερδίσει παγκόσμια αναγνώριση και ταυτόχρονα μια νίκη στα βραβεία Grammy, και άλλες 2 υποψηφιότητες τα επόμενα 5 χρόνια. Παράλληλα το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου Toxicity ψηφίζεται ως το 14 καλύτερο metal τραγουδι όλων των εποχών. Κυκλοφορουν ως το 2006 άλλα 3 album και ξαφνικα τον Μάιο του 2006 διαλύονται προς μεγαλη έκπληξη όλων.

Σωτήριο έτος 2007. Ο τραγουδιστής των SOAD Serj Tankian κυκλοφορεί το πρώτο προσωπικό του album με τίτλο Elect the Dead διατηρώντας τον πολιτίκο στίχο και τον αυθεντικό ήχο των SOAD.
Σωτήριο έτος 2008. Ο κιθαρίστας - δεύτερη φωνή των SOAD Daron Malakian κι αφού εχει δηλώσει το 2006 πως μπορει σε μια μερα να βγάλει 10 solo albums , ενωνεται με τον drummer των SOAD John Dolmayan και μαζί με τους Franky Perez, Danny Shamoun και Dominic Cifarelli δημιουργούν το 2007 τους Scars On Broadway και στις 28 Ιουλίου κυκλοφορούν το πρώτο τους album με ομώνυμο τίτλο και δίνοντας live συναυλία, αφου προηγουμένως έχουν βγάλει προς ακρόαση στο internet 2 κομμάτια του δίσκου το "They say" και το "Chemicals".

Έχοντας εδώ και ένα χρόνο ηχογραφήσει 24 κομμάτια με πλήκτρα και drum machine ο Μalakian (άκου όνομα, ούτε στον εχθρό σου) μπαίνει στο studio και διαλέγει μια λίστα 14 τραγουδιών τα οποία και αποτελούν την πρώτη τους δουλειά. Έχοντας λιγότερο metal και περισσότερο rock ήχο και εμφανείς επιρροες απο Iggy Pop, Bowie και Neil Young και περισσότερο Punk ήχο, καταφέρνουν να ξεφύγουν (όσο αυτό γινεται) απο τον ήχο των SOAD.

Mε πολιτικό - καταστροφολογικό στίχο και με την περιέργη φωνή του Malakian (συγνώμη δε θα ξαναβρίσω) καταφέρνουν να συνθέσουν το γρήγορο "World long gone" , το μελωδικό "Universe" .

Το πανέμορφο "3005" μας προδιαθέτει πως δεν θα υπάρχουμε το έτος αυτό (σιγά το νέο) ενω στίχοι όπως ("Let's clap our hands for the president and Jesus Christ,And did I mention Charles Μanson and other guys who was nice") επιτίθεται σε πολιτική-θρησκεία, κάτι που κανει σε πολλά απο τα κομμάτια του δίσκου. Συχνή αναφορά γίνεται στους ζωσμένους με εκρηκτικά τρομοκράτες που πεθαίνουν για μια ψευδαίσθηση στο "Εxploding-Reloading" και στο "Kill each other/Live forever". Καλύτερες στιγμές του δίσκου εκτος των "They say" και "Chemicals" το μελωδικό "Whoring Streets" και το speedato "Serious".

Αν σας άρεσε η φωνή του ........(δεν λέω το όνομα) στα κομμάτια που τραγούδησε στους SOAD, τότε θα λατρέψετε το δίσκο αύτο. Αν πάλι δεν σας αρέσει το Broadway μπορείτε να πάτε Πεκίνο... Πάντως έχετε μια πρώτη γνώμη 5 μέρες πρίν την επίσημη κυκλοφορία του δίσκου (τα πε η Ευγενία ποιός την άκουσε όμως)!!!






Καλή ακρόαση...

3 σχόλια:

gbal είπε...

Πάμε ρε Raven πειρατή! Καλώς μας ήρθες και καλή αρχή!!!

Eugenia είπε...

Μπα μπα μπα! Τι βλέπω; ξέρεις να γράφεις;Συγχαρητήρια στο ίδρυμα.Κάνει πολύ καλή δουλειά.

zouglos είπε...

Μπραβο Γιαννη ευχαριστουμε και καλωσηρθες στο Μιξγκριλαδικο!!!