Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Τα 25 καλύτερα albums του Α' Εξαμήνου του 2008 by gbal (Νο 13 - 25)


Διανύοντας τις τελευταίες ημέρες του Ιούλη, μέσα σε μια χρονιά με πολλές αξιόλογες κυκλοφορίες δίσκων, ήρθε ο καιρός να συνοψίσουμε όσα ακούσαμε και να επιλέξουμε τα καλύτερα albums για το Α’ Εξάμηνο της χρονιάς. Το 2008 μας έχει προσφέρει ήδη μεγάλες επιστροφές, όπως αυτές των Portishead, Madonna, James, Coldplay, R.E.M., Tricky, Beck, Nick Cave & the Bad Seeds, Moby, Tindersticks και Madrugada , οι οποίες συνοδεύτηκαν με την κυκλοφορία αξιόλογων δίσκων και σε κάποιες περιπτώσεις εξαιρετικών. Κι επειδή το παλιό πηγαίνει πάντα μαζί με το νέο, το 2008 μας έχει επιφυλάξει προς το παρόν πολύ ενδιαφέροντα νέα ονόματα, όπως της Duffy (με την απίστευτη επιτυχία του “Rockferry”), των Glasvegas, των Black Kids, της Adele, της Santogold, των Foxboro Hot Tubs (αν και πρόκειται για project των Green Day), των MGMT και των Last Shadow Puppets.

Παρακάτω, θα σας παρουσιάσουμε τα 25 καλύτερα albums του Α’ Εξαμήνου του 2008 (λαμβάνουμε υπ’ όψιν κυκλοφορίες από τον περασμένο Γενάρη μέχρι αρχές Ιουλίου), τα οποία βέβαια καλύπτουν την άποψη που έχει αυτή τη στιγμή ο υπογράφων, ύστερα από αρκετά ακούσματα πολλών δεκάδων δίσκων. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η άποψη αυτή δεν μπορεί να αλλάξει – σε ένα βαθμό, όχι ριζικά – τον ερχόμενο Δεκέμβρη, όταν θα σας παρουσιάζουμε τα καλύτερα της χρονιάς. Επιπλέον, ακόμη κι αν έχουμε ακούσει πάρα πολλούς δίσκους, υπάρχουν albums, που έχουν μπει στην “αναμονή” και περιμένουμε να τα ακούσουμε τις επόμενες ημέρες. Κάποια από αυτά μπορεί και να βρίσκονταν σε αυτή τη Λίστα.

Η βαθμολογία που βλέπετε παρακάτω σε κάθε δίσκο προκύπτει ως ο μέσος όρος των επιμέρους βαθμολογιών του κάθε τραγουδιού του εκάστωτε δίσκου. Αν θέλετε να διαβάσετε την κριτική μας σε καθέναν από τους παρακάτω δίσκους, ακολουθήστε το σχετικό link στην «Κριτική δίσκου». Πάμε για τα πρώτα 13 albums από το Νο 25 μέχρι το 13 και τα υπόλοιπα 12 αύριο.

13. Sigur Ros - med sud i eyrum vid spilum endalaust ( Κριτική δίσκου : 8,7 ) – Λατρεύω την ιδιαίτερη μουσική των Ισλανδών Sigur Ros και παρακολουθώ όλα τα βήματα τους τα τελευταία χρόνια. Για άλλη μια φορά κατάφεραν να με ταξιδέψουν στις μελωδίες τους και να με ανεβάσουν ή να με προβληματίσουν με την΄ξεχωριστή φωνή του τραγουδιστή τους.

14. The Pigeon Detectives - Emergency ( Κριτική δίσκου : 8,7 ) – Γρήγορα και χαρούμενα ως επί το πλείστον punk - rock τραγούδια. Πέρα από το single “This is an emergency”, το album έχει κι άλλα κομμάτια, που ξεχωρίζουν, όπως τα “Don’t you wanna find out”, “I’m not gonna take this way”, “Keep on your dress”, “I’m a liar”.

15. Santogold - Santogold (Κριτική δίσκου : 8,7 ) – Σίγουρα, οι τόσες πολλές εναλλαγές στα είδη μουσικής θέλουν κάποια ακούσματα για να τις συνηθίσεις. Όμως μετά από αρκετές ακροάσεις, η σειρά των τραγουδιών φαίνεται φυσιολογική. Η διαφορετικότητα της Santogold είναι κατά τη γνώμη μου ο ξεχωριστός τρόπος ερμηνείας σε κάθε τραγούδι της (αλλάζει τη φωνή της συνέχεια) και το μπόλιασμα πολλών και διαφορετικών μουσικών ειδών σε ένα album.

16. Sons & Daughters – This Gift ( Κριτική δίσκου : 8,66 ) – Garage rock σε ένα δίσκο, που ώρες-ώρες μου φέρνει στο μυαλό τους Breeders, άλλες φορές τους Rilo Kiley και την περσινή δουλειά τους... Χορευτικό – γρήγορο rock επι το πλείστον με αρκετά «πιασάρικα» - pop ρεφρέν…Η συνύπαρξη της Adele Bethel και του Scott Paterson στα φωνητικά δένει πάρα πολύ και σε κάποια σημεία ανεβάζει το κάθε τραγούδι.

17. The Teenagers – Reality Check ( Κριτική δίσκου : 8,66 ) – Το album κυκλοφόρησε στις 17 του Μάρτη και ήδη έχει 4 singles, κάτι που βέβαια δεν είναι τυχαίο. Και τα 4 αυτά κομμάτια είναι super χορευτικά με το “love no” να είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια, που έχω ακούσει φέτος με αρκετά δυνατή μουσική και ξεχωριστό ανέβασμα στο ρεφρέν.

18. The Foxboro Hot Tubs - Stop Drop and Roll ( Κριτική δίσκου : 8,58 ) – Οι “Foxboro Hot Tubs” είναι το «μυστικό» project των Green Day. Τραγούδια που ήθελαν να κυκλοφορήσουν τα μέλη του συγκρότηματος, αλλά όχι με την ταμπέλα των “Green Day”, τα κυκλοφορούν με αυτό το όνομα. Επιστροφή στα 60s σε ένα αυθεντικό garage rock album με γρήγορα τραγούδια διάρκειας 2,5 λεπτών κατά μέσο όρο και 31 λεπτών συνολικά.

19. The Raconteurs - Consolers of the Lonely ( Κριτική δίσκου : 8,57 ) – Πρέπει να ομολογήσω ότι δύσκολα με εντυπωσιάζει ένας δίσκος. Δύσκολα, θα γράψω «κριτική» για αυτόν μετά από 2-3 ακούσματα του... Οι Raconteurs λοιπόν με εξέπληξαν! Κατ’ αρχάς, δημιούργησαν καλύτερο album από το ντεμπούτο τους και από το τελευταίο – περσινό δίσκο των White Stripes. Αυθεντικό και πολύ δυνατό rock!

20. R.E.M. - Accelerate ( Κριτική δίσκου : 8,54 ) – Ο δίσκος είναι αρκετά καλός. Κατ’ αρχάς, το πιο βασικό είναι ότι δεν τον αφήνεις και δε σε κουράζει με τη ροή του. 11 τραγούδια τα οποία θα μπορούσαν να είχαν κυκλοφορήσει πριν 15 χρόνια… Δεν έχει διαφορά το ύφος του δίσκου με όσα μας έχουν συνηθίσει οι R.E.M. Ίσως για αυτό να μου αρέσει ο δίσκος. Τα πλην? Σίγουρα η διάρκεια του, αφού είναι λιγότερο από 35 λεπτά. Όταν περιμένεις 4 χρόνια για το δίσκο τους, θα ήθελες κάτι περισσότερο…

21. Death Cab For Cutie - Narrow Stairs ( Κριτική δίσκου : 8,54 ) – Στην 1η εβδομάδα κυκλοφορίας του στις Η.Π.Α. (12/05) το “Narrow Stairs” έπιασε κορυφή. Ο δίσκος αποτελείται από 11 τραγούδια, τα οποία έχουν συγκεκριμένο ύφος – κατεύθυνση, που προσεγγίζει πέρα από τους Spiritualized, τους Interpol & τους Arcade Fire.

22. Nick Cave - Dig Lazarus Dig ( Κριτική δίσκου : 8,2 ) – Με αναφορές στα 70s και την Νέο Υορκέζικη σκηνή, το “Dig Lazarus Dig” είναι – όπως έχω ξαναγράψει – ένας από τους καλύτερους rock δίσκους της χρονιάς. Η παρουσίαση αρκετών τραγουδιών του στις αρχές του Ιούνη στο Λυκαβηττό και η ανταπόκριση από το κοινό έδειξε ότι αρκετά από αυτά θα παραμείνουν ως κλασσικά κομμάτια του Cave.

23. The Last Shadow Puppets - The Age of the Understatement (Κριτική δίσκου : 8,16 ) – Πρόκειται για το project του τραγουδιστή των Arctic Monkeys Alex Turner και του Miles Kane. Αρκετά ενδιαφέρον το αποτέλεσμα, όσο κι αν υπολείπεται των Arctic Monkeys βέβαια.

24. Moby - Last Night (Κριτική δίσκου : 7,93 ) – Στις 31 του Μάρτη κυκλοφόρησε ο 8ος δίσκος του, τον οποίο βέβαια περιμέναμε αρκετά, ιδίως μετά την κυκλοφορία των 2 πάρα πολύ καλών singles του (“Alice”, “Disco Lies”). Το “Last Night” είναι ίσως μια επιστροφή στα 90s με χαρακτηριστική την αίσθηση του “Everything is Wrong”, που αφήνουν τα “Everyday it’s 1989”, “I’m in love” και “I love to move in here”. Τα κομμάτια είναι ως επί το πλείστον χαρούμενα, εκτός από τις μελαγχολική ambient γεύση, που αφήνουν τα 3 τελευταία από τα 14 του album.

25. Beck – Modern Guilt (
Κριτική δίσκου : 7,6 ) – Εδώ και μήνες είχε διαρεύσει στον τύπο ότι ο Beck ετοιμάζει δίσκο με ένα μυστηριώδη παραγωγό, ο οποίος θα κυκλοφορούσε στα τέλη της χρονιάς. Ο παραγωγός ήταν τελικά ο Danger Mouse των Gnarls Barkley και το “Modern Guilt” ήρθε πολύ πιο νωρίς, μαζί με την Cat Power σε 2 τραγούδια του (“Orphans”,”Walls”). Στις 8 Ιουλίου λοιπόν κυκλοφορούν τα 10 νέα τραγούδια του Beck, στα οποία μπορείς να πεις ότι φαίνεται το στίγμα του Danger Mouse, ακόμη κι αν αυτό που υπερισχύει είναι ο προσωπικός ήχος του Cambell.

Δεν υπάρχουν σχόλια: