SYNCH 2008 Παρασκευή 13 Ιουνίου

Ακούγοντας από το Μάρτιο τις ανακοινώσεις των συνθέσεων των περισσότερων Καλοκαιρινών Φεστιβάλ στην Αθήνα δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ιδιαίτερα ικανοποιημένος, αφού τα περισσότερα συγκροτήματα τα είχα δει και τα είχα ξαναδεί (Massive Attack, James, Stereo Mc’s). Έτσι όταν ανακοινώθηκε ότι την πρώτη μέρα στο Synch (για το οποίο και είχα ακούσει θετικότατα σχόλια για τη διοργάνωση του) θα εμφανιστούν οι Happy Mondays, Holy Fuck, Yo La Tengo αποφάσισα ότι θα είναι σίγουρα μία από τις επιλογές μου για φέτος. Δεν περίμενα τίποτα το φοβερό από τις «Ευτυχισμένες Δευτέρες», αφού το περσινό τους come back album στην κυριολεξία δεν ακουγόταν. Επίσης η εικόνα του Shaun Ryder σε κάποια βιντεάκια από πρόσφατες συναυλίες τους μάλλον οίκτο μου προκαλούσε. Θέλεις όμως ότι ήμουν και εγώ στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας θερμός υποστηρικτής του Madchester (το Step on ήταν εκείνη την εποχή το πιο πολυακουσμένο τραγούδι στα alternative club και όχι μόνο...). Αν συνυπολογίσεις το γεγονός ότι οι Holy Fuck είχαν κυκλοφορήσει και ένα εξαιρετικό ντεμπούτο στο τέλος του 2007... Αυτά μόνο; Για τους Yo La Tengo κανένα σχόλιο;

Μπαίνοντας χθες στην Τεχνόπολη λίγο μετά τις 8 είδα για λίγο στη δεύτερη σκηνή τις Ρόδες να παίζουν σε καμιά τριανταριά άτομα. Σε λίγο το κοινό τους μειώθηκε και άλλο αφού στην κεντρική σκηνή ανέβηκαν οι Yo La Tengo. Μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια! Απίστευτα δεμένο συγκρότημα, με τα τρία τους μέλη να απολαμβάνουν το live, να περνούν και οι τρεις διαδοχικά από τα drums, ξεσήκωσαν το κοινό και σίγουρα κέρδισαν καινούριους φίλους εναλλάσοντας τις κιθαριστικές τους εμμονές, με τις μελωδικές τους στιγμές για δύο γεμάτες ώρες μαζί με το encore.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γύρω στις 10.30 που τελείωσαν οι Yo La Tengo υπήρχε διάλειμμα και στην μικρή σκηνή! Όπως επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί περιμένοντας για να πάρω νερό, μετά από άλλα 10 λεπτά αναμονή στη σειρά για τα κουπόνια, έπρεπε να ενημερωθώ φτάνοντας στην αρχή της κύριας ουράς ότι σε εκείνο το σημείο υπήρχαν μόνο μπύρες...

Γύρω στις 23.00 εμφανίστηκαν οι Happy Mondays και μπορώ να πω ότι συνολικά η εμφάνιση τους, 55 λεπτά με το encore, δεν ήταν ούτε κατώτερη, αλλά φυσικά ούτε και ανώτερη των προσδοκιών μου. Ξεκίνησαν με το Kinky Afro και ακούσαμε μεταξύ άλλων και τα Loose Fit, Step on, Reverend Black Grape των Black Grape, Hallelujah. Στη σκηνή ο Shaun ήταν στάσιμος, συχνά με την πλάτη μισογυρισμένη, ενώ η φωνή του απλά ήταν ανεκτή. O Bez που έμοιαζε περισσότερο από κάθε φορά με το Μάιμο ήταν υπερκινητικότατος όπως τότε, ενώ η έγχρωμη τραγουδίστρια ανέβαζε τα standard της εμφάνισης τους.

Τρέξιμο προς τη μικρή σκηνή για να προλάβουμε τους Holy Fuck που είχαν συγκεντρώσει πλήθος το οποίο έδειχε ενθουσιασμένο στα τελευταία τρία τραγούδια τους που πρόλαβα. Πιστεύω να έχω την ευκαιρία να παρακολουθήσω σύντομα μια ολοκληρωμένη εμφάνισή τους.